دولت استرالیا ۲۲ مهر برای به رسمیت شناختن حقوق بومیان در قانون اساسی استرالیا همه‌پرسی برگزار می‌کند. در صورت رای آوردن این همه‌پرسی،حقوق بومیان برای اولین بار در تاریخ استرالیا به رسمیت شناخته شده و درباره قوانینی که جوامع بومیان را تحت تاثیر قرار می‌دهد با آنها مشورت خواهد شد.
هر چند سران استرالیا سعی دارند تا این همه پرسی را اقدامی بشر دوستانه معرفی و خود را ناجی حقوق بشر معرفی نمایند که در صورت مثبت بودن این همه پرسی صرفا حق اظهار نظر درباره قوانین و مسائلی را دارند که زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نه در باب تمام امور کشورشان. نگاهی بر کارنامه بومیان در استرالیا بیانگر دهها سال رنج بی‌پایانی است که به واسطه تفکرات مسموم نژادپرستانه و غیرانسانی حاکمان غیر بومی یا همان اشغالگران استرالیا به آنها تحمیل شده است. حقیقت امر ان است که بومیان استرالیا مانند بومیان کانادا و سرخ پوستان آمریکا، ساکنان اصلی کشورهایشان هستند و این سفید پوستان نژادپرست هستند که سرزمین آنها را اشغال کرده، قانون نویسی‌های شخصی برای ویرانی بومیان و تثبت اشغالگری خود صورت داده و از قوه قهریه و زور برای کشتار و نسل کشی و حذف بومیان بهره گرفته اند.
در همین حال وضعیت بحرانی و فاجعه بار بومیان استرالیا صرفا نتیجه رفتارهای دولتمردان این کشور نمی‌باشد بلکه ریشه در استعمار و سلطه‌گری انگلیسی دارد که دویست سال پیش با قتل عام بومیان به تسخیر سرزمین آنها پرداخت و جنایاتی را رقم زد که در سایر نقاظ جهان از جمله درکانادا و سایر مستعمراتش مرتکب شده است. ورود انگلیسی‌ها به استرالیا در سال ۱۷۸۸ به عنوان مستعمره تاثیر مخربی بر زندگی بیش از ۵۰۰ جامعه بومی این کشور داشت.بیماری‌ها، قتل عام‌ها و حذف اجباری مردم بومی از سرزمینهایشان به دست نیرو‌های پلیس رخ دادند تا به زعم استعمارگران این کشور در مسیر پیشرفت قرار بگیرد.پلیس و زندان‌ها به طور سیستماتیک در طول دو قرن بعد
ی برای تقویت استعمار انگلیس مورد استفاده قرار گرفتند و پلیس در قتل عام‌های متعددی دست داشت. در جنایتی بزرگ بین سال‌های ۱۸۶۹ تا اوایل دهه ۱۹۷۰، به پلیس اختیاراتی داده شد تا کودکان بومی را از خانواده‌هایشان جدا کند؛ کودکان بومی به یتیم خانه‌هایی که توسط کلیسا اداره می‌شد، برده می‌شدند یا در خانه‌های نگهداری سفیدپوستان قرار می‌گرفتند تا به زعم آنها در جامعه ادغام شوند.
مشابه این جنایت‌ها را در مستعمره دیگر انگلیس یعنی کانادا می‌توان مشاهده کرد که نتیجه آن قتل عام و دفن 150 هزار کودک بومی در گورهای دسته جمعی در طول دوره یکصد ساله است که تا سال 1996 رسما ادامه یافته است و از آن تاریخ تا به امروز وارد فاز جدیدی در قالب تبعیض های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شده است که همان رویه سرکوب و جنایت ادامه یافته است.
هر چند سران استرالیا سعی دارند تا این همه پرسی را اقدامی بشر دوستانه معرفی و خود را ناجی حقوق بشر معرفی نمایند که در صورت مثبت بودن این همه پرسی صرفا حق اظهار نظر درباره قوانین و مسائلی را دارند که زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نه در باب تمام امور کشورشان. نگاهی بر کارنامه بومیان در استرالیا بیانگر دهها سال رنج بی‌پایانی است که به واسطه تفکرات مسموم نژادپرستانه و غیرانسانی حاکمان غیر بومی یا همان اشغالگران استرالیا به آنها تحمیل شده است. حقیقت امر ان است که بومیان استرالیا مانند بومیان کانادا و سرخ پوستان آمریکا، ساکنان اصلی کشورهایشان هستند و این سفید پوستان نژادپرست هستند که سرزمین آنها را اشغال کرده، قانون نویسی‌های شخصی برای ویرانی بومیان و تثبت اشغالگری خود صورت داده و از قوه قهریه و زور برای کشتار و نسل کشی و حذف بومیان بهره گرفته اند.
در همین حال وضعیت بحرانی و فاجعه بار بومیان استرالیا صرفا نتیجه رفتارهای دولتمردان این کشور نمی‌باشد بلکه ریشه در استعمار و سلطه‌گری انگلیسی دارد که دویست سال پیش با قتل عام بومیان به تسخیر سرزمین آنها پرداخت و جنایاتی را رقم زد که در سایر نقاظ جهان از جمله درکانادا و سایر مستعمراتش مرتکب شده است. ورود انگلیسی‌ها به استرالیا در سال ۱۷۸۸ به عنوان مستعمره تاثیر مخربی بر زندگی بیش از ۵۰۰ جامعه بومی این کشور داشت.بیماری‌ها، قتل عام‌ها و حذف اجباری مردم بومی از سرزمینهایشان به دست نیرو‌های پلیس رخ دادند تا به زعم استعمارگران این کشور در مسیر پیشرفت قرار بگیرد.پلیس و زندان‌ها به طور سیستماتیک در طول دو قرن بعد
ی برای تقویت استعمار انگلیس مورد استفاده قرار گرفتند و پلیس در قتل عام‌های متعددی دست داشت. در جنایتی بزرگ بین سال‌های ۱۸۶۹ تا اوایل دهه ۱۹۷۰، به پلیس اختیاراتی داده شد تا کودکان بومی را از خانواده‌هایشان جدا کند؛ کودکان بومی به یتیم خانه‌هایی که توسط کلیسا اداره می‌شد، برده می‌شدند یا در خانه‌های نگهداری سفیدپوستان قرار می‌گرفتند تا به زعم آنها در جامعه ادغام شوند.
مشابه این جنایت‌ها را در مستعمره دیگر انگلیس یعنی کانادا می‌توان مشاهده کرد که نتیجه آن قتل عام و دفن 150 هزار کودک بومی در گورهای دسته جمعی در طول دوره یکصد ساله است که تا سال 1996 رسما ادامه یافته است و از آن تاریخ تا به امروز وارد فاز جدیدی در قالب تبعیض های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شده است که همان رویه سرکوب و جنایت ادامه یافته است.
سید مهدی لنکرانی
