فلسطین از پانزدهم مهر ماه بار دیگر در صدر اخبار جهان قرار گرفت بگونه‌ای که مقامات اوکراینی بارها از کم رنگ شدن کی یف در رسانه‌ها و حتی رفتارهای دولتمردان و سازمان‌های بین‌المللی ابراز گلایه کرده‌اند. طوفان الاقصی و دفاع مشروع ملت فلسطین در حالی بیانگر تحولی نوین در نظام بین‌الملل شده است که واکنش رژیم صهیونیستی و حامیان غربی آنها را بمباران و نسل کشی گسترده در غزه تشکیل می‌دهد. این کشتارها در حالی روزانه تکرار و عاملان آن آتش بس را مردود عنوان می‌کنند که بمباران تعمدی بیمارستانها از بیمارستان المعمدانی گرفته تا بیمارستان شفا و... به هدفی کلان و دائمی برای رژیم صهیونیستی و آمریکا مبدل شده است. هر چند که آنها مدعی شده‌اند که هدف از این بمباران هدف قرار دادن مقرهای حماس در زیر این بیمارستان‌هاست اما اظهارات و گزارش‌های سازمان ملل و پزشکان بدون مرز واهی بودن این ادعا را اثبات کرده است.
با توجه به این حقایق هدفی دیگر در ورای این بمباران‌ها باید وجود داشته باشد که محور آن را نه صرفا حماس بلکه تمامی 2 میلیون و 300 هزار ساکن غزه تشکیل می‌دهد. پاسخ به این مسئله در طرح‌ها و مواضع صهیونیست‌ها نهفته است آنجا که اصرار دارند که یک میلیون و 100 هزار نفر باید از مناطق شمالی غزه به مناطق جنوبی کوچانده شوند. این کوچ البته نه به منزله اقدام برای حفظ جان آنها بلکه پیش زمینه طرحی بزرگ‌تر است که این روزها از زبان برخی وزرای کابینه نتانیاهو نخست وزیر صهیونیست‌ها و نیز نمایندگان کنست مطرح می شود و آن اینکه سایر کشورها باید میزبان ساکنان غزه شوند. آنها در این زمینه نام کشورهایی همچون اسکاتلند، کانادا، کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین در کنار کشورهای عربی بویژه مصر و اردن را مطرح می سازند.
اصل ماجرا آن است که رژیم صهیونیستی می‌خواهد سناریوی 1948 و کوچ اجباری صدها هزار فلسطینی را تکرار نماید تا به زعم خویش فضای جمعیتی غزه را تغییر داده و پس از آن راهی کرانه باختری برای اخراج فلسطینی‌ها به اردن گردد. کشتارهای گسترده در غزه از جمله بیمارستانها برای آن است که دیگر هیچ پناهگاهی برای فلسطینی ها نباشد و آنها مجبور به ترک غزه شوند که البته تاکنون با مقاومت ساکنان غزه و مخالفت‌های جهانی این طرح ناکام مانده است.
با توجه به این حقایق هدفی دیگر در ورای این بمباران‌ها باید وجود داشته باشد که محور آن را نه صرفا حماس بلکه تمامی 2 میلیون و 300 هزار ساکن غزه تشکیل می‌دهد. پاسخ به این مسئله در طرح‌ها و مواضع صهیونیست‌ها نهفته است آنجا که اصرار دارند که یک میلیون و 100 هزار نفر باید از مناطق شمالی غزه به مناطق جنوبی کوچانده شوند. این کوچ البته نه به منزله اقدام برای حفظ جان آنها بلکه پیش زمینه طرحی بزرگ‌تر است که این روزها از زبان برخی وزرای کابینه نتانیاهو نخست وزیر صهیونیست‌ها و نیز نمایندگان کنست مطرح می شود و آن اینکه سایر کشورها باید میزبان ساکنان غزه شوند. آنها در این زمینه نام کشورهایی همچون اسکاتلند، کانادا، کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین در کنار کشورهای عربی بویژه مصر و اردن را مطرح می سازند.
اصل ماجرا آن است که رژیم صهیونیستی می‌خواهد سناریوی 1948 و کوچ اجباری صدها هزار فلسطینی را تکرار نماید تا به زعم خویش فضای جمعیتی غزه را تغییر داده و پس از آن راهی کرانه باختری برای اخراج فلسطینی‌ها به اردن گردد. کشتارهای گسترده در غزه از جمله بیمارستانها برای آن است که دیگر هیچ پناهگاهی برای فلسطینی ها نباشد و آنها مجبور به ترک غزه شوند که البته تاکنون با مقاومت ساکنان غزه و مخالفت‌های جهانی این طرح ناکام مانده است.
مهسا شاه محمدی
