در روزهایی که سلبریتیهــای سینما رویشان نمیشود از «تکرار» و «دوباره»های خود دفاع کنند و یا سکوت میکنند و یا پشیمان میشوند و البته انگشتشماری هم هستند که برای ضایع نشدن و انگشتنما نشدن در بین مردم همچنان توی جوی آب صدای قوطی درمیآورند.
در روزگاری که اگر وسط اروپا یک ترقه زیر پای یک شهروند مثلا فرانسوی بترکد، هنروران سینمایی شمع روشن میکنند و پرچم عزا بر سر در فضای مجازیشان میکشند و ابراز همدردی میکنند. در روزهایی که همینها فقط اروپا و امریکا و مردمانش را انسان میدانند و در برابر جنایت همین اروپا و امریکا در سوریه و عراق و لبنان و یمن و... خفقان میگیرند.
وقتی همینها برای دفاع از اراجیفگویی یک بازیگر در فلان جشنواره خارجی دهانشان را باز میکنند و حججیها را کشته اسد مینامند.
و...
دم امثال فرزاد موتمن گرم که چه سبیل بگذارد و چه آنرا از ته بتراشد باز هم مرد است. اینقدر مرد است و جنم دارد که همرنگ این جماعت نان به نرخ روزخور نشود و استوار برخلاف این جریان آب گلآلود این حضرات شنا کند.
در روزهایی که خوشبختانه (از نظر جماعت منورالفکر عاشق غرب) اروپا امن و امان است و فقط این سوریهایها هستند که بیخود و بیجهت میمیرند و آواره میشوند، فرزاد موتمن کارگردان سینما در واکنش حمله آمریکا و متحدانش به سوریه در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«اگر تــاکنون حکومتهای امپریالیستی، خود را پشت ارتشهای دستسازی از نوع "داعش" پنهان کرده بودند، امروز با اضمحلال تقریبی این شبهنظامیان دستساز در عراق و سوریه، حالا آمریکا، انگلستان و فرانسه، خود دست به حملات هوائی مشترک علیه این ملت مصیبتزده میزنند تا نشان بدهند که جنگ سوریه، جنگ "ناتو"ست. در همین لحظاتی که این یادداشت را مینویسم، آلمان هم از حمله به سوریه حمایت کرد. این ادامه مداخله نظامی آمریکا و متحدینش در منطقه است که منجر به گسترش جنگ در افغانستان، عراق، یمن و سوریه شده است. این همان سناریویی است که منجر به اعدام صدام حسین و قتل معمر قذافی شد، اما در سوریه جواب نداد. باراک اوباما و هیلاری کلینتون رفتند اما بشار اسد ماند. دیگر دست ناتو روشده، بالمالسکه داعش تمام شد، امپریالیستها نقاب از چهرهشان برداشتند تا «پوکر باز» بازی کند و آشکارا کشوری جنگزده را مورد تهاجم قرار بدهند و ثابت کنند که مسئله «تسلیحات اتمی و هستهای» نیست، مسئله امنیت اسرائیل است. میخواهند منطقه را از قدرتی که ممکن است برای اسرائیل تهدیدی محسوب شود، تهی کنند.
در مقابل ملتهای منطقهای که ما در آن زندگی میکنیم، هر اسمی که میخواهید بر آن بگذارید، خاورمیانه، جهان اسلام، یا هر چیز دیگری، باید متحد شوند و باید مسلح باشند و به هر اسمی که دوست دارید، مدافعین حرم یا ارتش اسلام یا هر اسم دیگری، همه خوبند، باید در سوریه حاضر باشند و باید ایمان داشته باشیم که تا خروج کامل نیروهای آمریکایی از منطقه، ما روی آرامش نخواهیم دید.
مرگ بر آمریکا مرگ بر اسرائیل»
همین چند خط آقای کارگردان را باید به چشم کشید. هرچند بدجوری توی چشم «برخیها» رفته که دادشان درآمده و فرزاد موتمن را مجبور کرده که دوباره پیغام بدهد: «میخواهم از دوستانی که پست قبلی من را دوست داشتند، تشکر کنم. چقدر خوشحالم که این دوستان آنقدر آگاه و پرجنبه هستند که بتوانند یک اظهار نظر ساده درباره یک موقعیت مشخص را درک کنند و آنرا با انبوهی از مسائل غامض و پیچیده که اصلا جای بحث درباره آنها، این فضا نیست، اشتباهی نمیگیرند و خوددارند و به زمین و زمان، فحاشی و هتاکی نمیکنند.»
نویسنده: مهدی رجبی