معرفی مصوبه
شناسنامه مصوبه
نام مصوبه: اصول و مباني و روشهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف
شماره جلسه تصویب: ۴۱۳
تاریخ تصویب: ۱۴/۱۱/۱۳۷۶
شماره ابلاغ: ۴۸۷۲/دش
تاریخ ابلاغ: ۰۶/۱۲/۱۳۷۶
شرح:
اصول و مبانى روشهاى اجرايى در مسأله گسترش فرهنگ عفاف و حجاب
براى آنكه روشهاى اجرايى دستگاههاى مختلف در اهتمام به تقويت عفاف و حجاب، منطقى و جامع و هماهنگ و تابع يك سلسله اصول و مبانى باشد. به اين اصول و مبانى فهرستوار اشاره مىشود:
۱- عفاف و حجاب از نتايج و مظاهر ايمان و تقوى است. بنابراين براى تقويت آن بايد در درجه اول به تحكيم ايمان و تقويت باورهاى دينى افراد جامعه كه در حكم روح و ريشه اخلاق و رفتار آنان است، توجه شود.
۲- در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب، لازم است به تحكيم ارزشها و مفاهيم اخلاقى خاصى از قبيل شرم و حيا و آزرم و غيرت كه با عفاف و حجاب رابطه نزديك و بىواسطه دارند و خود از ثمرات ايمان و تقوى محسوب مىشوند و نيز به آموزش احكام شرعى مربوط به عفاف و حجاب و آموزش صحيح رفتار زن و مرد با يكديگر در جامعه و خانواده توجه كافى مبذول شود.
۳- توضيح و تبيين دائمى فلسفه و فوائد عفاف و حجاب در زندگى فردى و اجتماعى و بيان آثار و نتايج سوءعدم رعايت عفاف و بىحجابى براى درك حقيقت عقلانى و منطقى عفاف و حجاب امرى ضرورى است.
۴- عفاف و حجاب يك امر تربيتى خانواده است و تربيت خانوادگى در تثبيت فرهنگ عفاف و حجاب در انديشه و روح افراد، نقش اصلى و عمده را ايفا مىكند.
۵- لازم است توجه عموم افراد، خصوصاً جوانان به نقش عفاف و حجاب در ايجاد هويت فرهنگى و ملى مستقل براى كشور و ملت و همچنين به آثار مثبت سياسى اين استقلال جلب و مقاصد دشمنان در ترويج فرهنگ برهنگى كه خود يكى از راههاى تهاجم فرهنگى است با ذكر شواهد و نمونههاى تاريخى تشريح شود.
۶- ضرورى است به ريشهها و زمينههاى اجتماعى و اقتصادى ضعف عفاف و حجاب از قبيل روحيه اشرافىگرى و تجملپرستى از يك سو و فقر و استيصال مادى از سوى ديگر و نيز دشواريهاى موجود بر سر راه ازدواج شرعى و قانونى و تشكيل خانواده توجه شود و با مبارزه و مقابله با اين ريشهها و انگيزهها موجبات ترويج و توسعه عفاف و حجاب فراهم شود.
۷- در توسعه و ترويج عفاف و حجاب بايد بر فعاليتهاى فرهنگى، آموزشى و تبليغى تأكيد شده سعى شود فضاى اجتماعى و فرهنگى جامعه و محيط به نحوى ساخته شود كه افراد به صورتى طبيعى در آن فضا به رعايت عفاف و حجاب رغبت نمايند و بدان عادت كنند و از كارهايى كه موجب بدبينى نسبت به اسلام و نظام اسلامى گردد پرهيز شود.
۸- در توسعه و ترويج فرهنگ عفاف و حجاب نبايد تنها زنان، مخاطب قرار گيرند و نقش و مسؤوليت مردان فراموش شود بلكه بايد عفاف و حجاب به عنوان امرى كه به هر دو جنس زن و مرد مربوط مىشود، تلقى شود.
۹- لازم است در معرفى اسوهها و الگوها در جامعه، به عفاف و حجاب به عنوان يك ارزش، عنايت كافى شود و در تبليغات و نيز در آثار ادبى و هنرى شأن و منزلت انسانى زنان و ارزش حجاب مورد توجه قرار گيرد.
۱۰- تبليغ عفاف و حجاب بايد چنان باشد كه خود موجب بدآموزى و اشاعه فحشا نشود و دراين امر، مىبايد مقتضيات سنى، روحى و فرهنگى مخاطبان موردتوجه قرار گيرد.
۱۱- در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب لازم است ميان فعاليتهاى فرهنگى، ارشادى و اجرايى، همسويى و هماهنگى وجود داشته باشد و برنامهها و اقدامات انجامشده به صورتى مستمر موردنظارت و ارزيابى قرار گيرد.
۱۲- در تبليغ و ترويج عفاف و حجاب بايد بيشتر به جنبههاى مثبت تكيه شود و شيوهها و طرز بيان دوستانه و مؤدبانه به كار گرفته شود و واكنش نسبت به عدم رعايت عفاف و بىحجابى بايد تابع مقررات و محدود به حدود قانون باشد و از برخوردهاى خشن و اهانتآميز خوددارى شود.
۱۳- مديران و مسؤولان بايد از آگاهى و حساسيت لازم نسبت به مسأله عفاف و حجاب برخوردار باشند و مخصوصاً بايد به آموزش صحيح مجريان تبليغ و پاسدارى از عفاف و حجاب اولويت داده شود.
۱۴- در شهرسازى و معمارى بايد فرهنگ عفاف و حجاب مدنظر قرار گيرد و محيط كار و نوع برنامهها و استفاده از وسايل و امكانات به نحوى نباشد كه خود موجب اختلاط نامناسب زن و مرد شود.
۱۵- در ترويج فرهنگ عفاف و حجاب بايد به نوع كار و شرايط مقتضيات محيط زندگى و