پايان نخست وزير

ريشه‌هاي سقوط
بررسي كارنامه برلوسكني نكات قابل توجهي در حوزه سياست داخلي و خارجي را آشكار مي‌سازد. 

الف- در حوزه داخلي:
در عرصه سياست داخلي سياستهاي برلوسكني و چالشهاي آن در دو بعد قابل توجه مي‌باشد.
۱-حوزه اقتصادي:
هرچند كه شاكله سياست‌ها و مواضع ادعايي برلوسكني در آغاز دوران نخست وزيري را اهداف اقتصادي تشكيل مي‌داد اما به رغم وعده‌هاي مطرح شده وي نتوانست كاركرد چندان مثبتي در اين حوزه داشته باشد. افزايش فقر و بيكاري، بدهي‌هاي گسترده خارجي، سقوط جايگاه ايتاليا از رتبه چهارم اقتصاد اروپا و... ورشكستي اقتصادي اين كشور را به همراه داشت. اين امر تا بدان جا پيش رفت كه ايتاليا نيز وادار به اجراي طرح رياضت اقتصادي مانند كشورهاي بحران زده اروپايي گرديد و از سوي ديگر اتحاديه اروپا، ايتاليا را برابر با كشورهايي مانند يونان قرار داد كه نيازمند كمكهاي خارجي براي خروج از بحران اقتصادي مي‌باشد. مجموع اين تحولات موج اعتراض‌هاي مردمي را به همراه داشت به گونه‌اي كه در ماههاي اخير ايتاليا صحنه درگيري‌هاي گسترده مردمي با دولتمردان بوده است كه فضايي پر تنش را بر كشور حاكم كرده است. رويكرد احزاب چپ براي سرنگوني دولت و كسب دوباره قدرت به اين امر دامن زده است.
۲- فساد اخلاقي:
برلوسكني در حالي كشورش را با بحران اقتصادي مواجه كرده كه پرونده فساد اخلاقي وي كه هر روز ابعاد گسترده‌تري به خود گرفته بر خشم مردمي افزوده است. افشاي ميليون‌ها دلار هزينه ميهماني‌ها و خوشگذراني‌هاي برلوسكني چنان گسترده بوده كه حتي همسر وي نيز به جمع شاكيان پيوسته و خواستار محاكمه وي شده است. مردم ايتاليا تاكيد دارند در شرايطي كه كشور در شرايط بحراني قرار دارد نخست وزير به فكر ميهماني و عياشي‌هاي خود مي‌باشد و اين امر قابل قبول نمي‌باشد. آوازه رسوايي‌هاي برلوسكني بر سراسر جهان نيز كشيده شده به گونه‌اي كه اعتبار اخلاقي و سياسي ايتاليا را در جهان تحت الشعاع قرار داده است. بسياري تاكيد دارند كه از دلايل اصلي اعتراض‌هاي مردمي به نخست‌وزير، فساد اخلاقي و عدم پايبندي وي به اصول اجتماعي و رفتاري است كه خشم همگان را برانگيخته است. 

ب- سياست خارجي:
در حوزه خارجي نيز هرچند ايتاليا با بهره‌گيري از ظرفيتهاي اقتصادي مي‌توانست نقش مهمي ايفا كند اما عملكردهاي برلوسكني و ناتواني‌هاي وي عدم تحقق اين مهم را به همراه داشته است. امري كه خشم و انزجار مردمي از وي را تشديد كرده است.
اولا در حوزه اروپا به رغم رتبه بالاي اقتصادي ايتاليا، سياستهاي برلوسكني موجب شده تا ساير كشورها از رويكرد به اين كشور خودداري نمايند چنانچه كشورهايي مانند فرانسه و آلمان كه ادعاي رياست بر اروپا را دارند در تصميمات كلان خويش از پذيرش نقش ايتاليا خودداري كرده و در هنگام برگزاري نشست سران اروپا در بروكسل، ايتاليا از سوي ساير كشور‌ها متهم به تهديد اقتصادي اتحاديه اروپا گرديد كه