مهدي رجبي:
رئيس بنياد فرهنگي شهيد چمران با بيان اين كه فيلمنامه فيلم شهيد چمران «حاتمي‌كيا» را خوانده‌ام و آن را تأييد مي‌كنم، گفت: اگر سرمايه اين پروژه تأمين شود، آقاي حاتمي‌كيا فيلم را مي‌سازد.
اين خبر را ديروز در يكي از خبرگزاري ها خواندم. خبري كه اگر تبديل به اتفاق شود، مي تواند پس از سال‌ها ما را اميدوار كند كه دارد يك اتفاق خوب مي افتد.
اينكه بالاخره ما هم داريم دلمان را به دريا مي‌زنيم و سوژه هاي ناب را از صندوقچه پر از خاك و زنگار فراموشي خارج مي كنيم تا از آنها به بهترين نحو استفاده كنيم و به بهترين شكل اين گنج ها را به نسل بعدي منتقل كنيم.
اينكه هرساله و در روزهايي كه در تقويممان به شهادت و يا رحلت يك انسان بزرگ از اين سرزمين اختصاص دارد، نكته خوبي است، اما چرا نبايد اين افراد كه هركدامشان براي ما نماد و سمبل يك ارزش انساني و اسلامي بوده اند، به همه شناسانده شوند. آن هم در مديومي به فراگيري و تاثيرگذاري سينما؟
متاسفانه طي اين سال ها به بهانه حفظ شان بزرگان‌مان از كنار آنها به سادگي گذشته ايم و هيچگاه نخواسته ايم كه از آنها استفاده اي به روز داشته باشيم. اينكه براي شهدا يا هركدام از مفاخر اين سرزمين، همايش يا نكوداشتي ترتيب داده شود و يا بزرگراه و خياباني را به نام آنها بزنيم و يا در كمال هنرمندي مجسمه و تنديسي بسازيم، چه حركتي را در جهت شناساندن آن شخصيت انجام داده ايم؟
در كنار اين ضعف‌ها، متاسفانه شاهديم كه در سينماي ما هم اتفاق چنداني رخ نمي دهد. فيلم هاي خوب هر سال به اندازه انگشتان يك دست هم نمي رسد و معمولا نگاتيوهاي و بودجه هاي دولتي يا خصوصي صرف فيلم هايي مي شود كه در مخاطب اثرگذاري ندارد و ماندگار نخواهد بود. فيلم هايي كه قهرمانانشان هيچ شباهتي به قهرمان ندارند.
حال وقتي به تاريخ گذشته و معاصر كشورمان نگاهي بيندازيم، به راحتي قهرماناني را مي بينيم كه نيازي به ساخته شدن ندارند. خودشان يك قهرمان واقعي‌اند و مي‌توانند براي نسل هاي بعدي هم قهرمان و الگو بمانند.
اميد كه فيلمنامه ابراهيم حاتمي كيا جلوي دوربين برود و فتح بابي شود براي ساخت فيلم هاي جذاب و البته ارزشمند.
