نشست ناتو در روزهای آتی در حالی برگزار می‌شود که همزمان روزنامه تلگراف به نقل از منابعی در ناتو گزارش داد که آلمان قصد دارد در اجلاس سران این ائتلاف در لیتوانی در تاریخ یازدهم و دوازدهم جولای، پیوستن اوکراین به ناتو را تا جایی که ممکن است به تعویق بیاندازد. به گفته این منابع دلیل آلمان برای مخالفت با پیوستن اوکراین به ناتو، نگرانی از گسترش جنگ با روسیه به کل قاره اروپا است و برلین نمی‌خواهد مسکو «ماده ۵» معاهده ناتو را به‌طور بالقوه آزمایش کند.
طبق این ماده، هر کشور عضو ناتو که مورد حمله قرار می‌گیرد حق دارد از بقیه متحدان درخواست مداخله نظامی کند. در تازه‌ترین مورد، «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان بار دیگر مخالفت خود با قصد اوکراین برای پیوستن فوری به ناتو را تکرار کرده و گفته: «هیچ کسی نمی‌تواند در جریان جنگ به عضویت ائتلاف دفاعی (ناتو) در بیاید. یکی از معیارها برای عضویت در ناتو این است که هیچ درگیری مرزی وجود نداشته باشد.»
این مخالفت از سوی آلمان در حالی صورت می‌گیرد که نگاهی به کارنامه یک سال گذشته غرب نشان می‌دهد که این کشورها هر از چند گاهی وعده عضویت اوکراین در ناتو را مطرح می کنند اما در نهایت با عناوینی همچون مغایرت با منشور ناتو از رد این طراحی سخن گفته و آن را به اینده موکول می‌کنند. فرایند مذکور نشان می‌دهد که اوکراین در چنین معادله‌ای نقش یک بازیگر دردسرساز و پرهزینه را برای غرب دارد، بازیگری که حتی برخی اعضای ناتو معتقدند باید زودتر از شرّ آن خلاص شد! مواضع آلمان ها، مصداق مسئولیت‌گریزی غرب در قبال بحران اوکراین است. ارسال نشانه‌های منفی در خصوص عضویت اوکراین در ناتو نشان می‌دهد که غرب حتی پاسخ‌گوی جنگ هدف‌مندی که در کی‌یف به راه انداخته نیز نیست.
غرب یک بار از تسلیح اوکراین می گوید و همزمان نیز از فروش اف 16 به کی یف خودداری می‌کنند. حقیقت آن است که اوکراینی‌ها تصور می‌کردند ناتو پس از وقوع جنگ، بر فراز کی‌یف منطقه پرواز ممنوع ایجاد خواهد کرد و اوکراین را نیز فورا به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی و اتحادیه اروپا در خواهد آورد، اما چنین تصوری از ابتدا به طور کامل باطل بود. به عبارتی دیگر مواضع آلمان‌ها چیزی است که از سوی اتحادیه اروپا و آمریکا نیز پیگیری می‌شود چرا که آنها یک اصل را در نظر دارند و آن اینکه اوکراین صرفا یک مهره برای بحران سازی علیه روسیه و ساختار بین الملل و حقی برای عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو ندارد.
طبق این ماده، هر کشور عضو ناتو که مورد حمله قرار می‌گیرد حق دارد از بقیه متحدان درخواست مداخله نظامی کند. در تازه‌ترین مورد، «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان بار دیگر مخالفت خود با قصد اوکراین برای پیوستن فوری به ناتو را تکرار کرده و گفته: «هیچ کسی نمی‌تواند در جریان جنگ به عضویت ائتلاف دفاعی (ناتو) در بیاید. یکی از معیارها برای عضویت در ناتو این است که هیچ درگیری مرزی وجود نداشته باشد.»
این مخالفت از سوی آلمان در حالی صورت می‌گیرد که نگاهی به کارنامه یک سال گذشته غرب نشان می‌دهد که این کشورها هر از چند گاهی وعده عضویت اوکراین در ناتو را مطرح می کنند اما در نهایت با عناوینی همچون مغایرت با منشور ناتو از رد این طراحی سخن گفته و آن را به اینده موکول می‌کنند. فرایند مذکور نشان می‌دهد که اوکراین در چنین معادله‌ای نقش یک بازیگر دردسرساز و پرهزینه را برای غرب دارد، بازیگری که حتی برخی اعضای ناتو معتقدند باید زودتر از شرّ آن خلاص شد! مواضع آلمان ها، مصداق مسئولیت‌گریزی غرب در قبال بحران اوکراین است. ارسال نشانه‌های منفی در خصوص عضویت اوکراین در ناتو نشان می‌دهد که غرب حتی پاسخ‌گوی جنگ هدف‌مندی که در کی‌یف به راه انداخته نیز نیست.
غرب یک بار از تسلیح اوکراین می گوید و همزمان نیز از فروش اف 16 به کی یف خودداری می‌کنند. حقیقت آن است که اوکراینی‌ها تصور می‌کردند ناتو پس از وقوع جنگ، بر فراز کی‌یف منطقه پرواز ممنوع ایجاد خواهد کرد و اوکراین را نیز فورا به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی و اتحادیه اروپا در خواهد آورد، اما چنین تصوری از ابتدا به طور کامل باطل بود. به عبارتی دیگر مواضع آلمان‌ها چیزی است که از سوی اتحادیه اروپا و آمریکا نیز پیگیری می‌شود چرا که آنها یک اصل را در نظر دارند و آن اینکه اوکراین صرفا یک مهره برای بحران سازی علیه روسیه و ساختار بین الملل و حقی برای عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو ندارد.
علی تتماج
