حاشیه نشینی یک واقعیت تلخ و آزارد هنده امروز جامعه ماست، جماعتی که نه شهروند محسوبشان می کنیم و نه روستایی!
جمعیتی که این روزها آمارشان از مرز۱۹ میلیون نفر گذشته است و همچنان فاقد هویت رسمی از نظر سکونتگاه و محل زندگی هستند.
بر اساس آمار و گزارش های رسمی، اسکان غیر رسمی از ۴تا۵ درصد به۲۵ تا۳۰ درصد رسیده و تعدادشان هم به مرز۱۹میلیون نفر، ولی با این احوال به آن ها گفته می شود شما شهروند نیستید و ذهنیت مسئولانی که این جمعیت کثیر را شهروند نمی دانند این است که اگر آنها را شهروند بدانیم باعث تحریک و تشویق بقیه خواهد شد و سیل جمعیت پایتخت و مراکز اصلی کلانشهرها را خواهد گرفت و اینک سوال این است پس چه باید کرد؟
کارشناسان معتقدند مسئولیت دولت اینجا نمود پیدا می کند که در کنار این حاشیه نشینی حدود۲/۵ میلیون منزل خالی در کشور داریم و از طرف دیگر۸۰ درصد زمین های کشور متعلق به دولت است که حدود۶۰ درصد این زمین ها لم یزرع و شوره زار است که از بد حادثه مدیریت آنها با وزارت کشاورزی است!! در واقع باید بگوییم حال تهران و کلانشهرها خوب نیست و لذا باید برای این معضل چاره ای علمی وعقلانی اندیشید نه احساسی و براساس مقتضیات سیاسی روز!
به نظر می رسد با توجه به طرح های جامع شهری، باید«افسانه زدایی از برخی باورهای نادرست مانند تثببت جمعیت صورت پذیرد» و با طرح های کاملتر به سمت ساماندهی حاشیه نشینان و توزیع عادلانه امکانات همه جانبه در کشور رفت، یکی دیگرازمشکلات موجوددراین بین،عدم توجه به ماهیت و مفاد قوانینی است که می توانست مانع پدیده حاشیه نشینی شود و اینجاست که به دلیل بی توجهی به ابزارهای موجود در چاله «چه کنم» گرفتار می شویم!
کمیسیون ماده ۵ یکی از ظرفیتهای قانون است که می توان از آن بهره برد و اگر طرح های موضوعی و موضعی جامع در آن مصوب می شد، وضع شهرها بهترمی بود و دچار این معضلات نمی شدیم. به هر حال در این زمینه حرف و حدیث بسیار است و از حوصله این مقال خارج! بنظر می رسد که شرایط بحران مسکن، فشارهای فزاینده اجاره مسکن، وجود ۸ میلیون خانوار مستاجر در کشور، کاهش ساخت مسکن، همه و همه چالش های جدی زیرپوستی در کشور است که باید چاره ای عاجل برای آن اندیشید.
جمعیتی که این روزها آمارشان از مرز۱۹ میلیون نفر گذشته است و همچنان فاقد هویت رسمی از نظر سکونتگاه و محل زندگی هستند.
بر اساس آمار و گزارش های رسمی، اسکان غیر رسمی از ۴تا۵ درصد به۲۵ تا۳۰ درصد رسیده و تعدادشان هم به مرز۱۹میلیون نفر، ولی با این احوال به آن ها گفته می شود شما شهروند نیستید و ذهنیت مسئولانی که این جمعیت کثیر را شهروند نمی دانند این است که اگر آنها را شهروند بدانیم باعث تحریک و تشویق بقیه خواهد شد و سیل جمعیت پایتخت و مراکز اصلی کلانشهرها را خواهد گرفت و اینک سوال این است پس چه باید کرد؟
کارشناسان معتقدند مسئولیت دولت اینجا نمود پیدا می کند که در کنار این حاشیه نشینی حدود۲/۵ میلیون منزل خالی در کشور داریم و از طرف دیگر۸۰ درصد زمین های کشور متعلق به دولت است که حدود۶۰ درصد این زمین ها لم یزرع و شوره زار است که از بد حادثه مدیریت آنها با وزارت کشاورزی است!! در واقع باید بگوییم حال تهران و کلانشهرها خوب نیست و لذا باید برای این معضل چاره ای علمی وعقلانی اندیشید نه احساسی و براساس مقتضیات سیاسی روز!
به نظر می رسد با توجه به طرح های جامع شهری، باید«افسانه زدایی از برخی باورهای نادرست مانند تثببت جمعیت صورت پذیرد» و با طرح های کاملتر به سمت ساماندهی حاشیه نشینان و توزیع عادلانه امکانات همه جانبه در کشور رفت، یکی دیگرازمشکلات موجوددراین بین،عدم توجه به ماهیت و مفاد قوانینی است که می توانست مانع پدیده حاشیه نشینی شود و اینجاست که به دلیل بی توجهی به ابزارهای موجود در چاله «چه کنم» گرفتار می شویم!
کمیسیون ماده ۵ یکی از ظرفیتهای قانون است که می توان از آن بهره برد و اگر طرح های موضوعی و موضعی جامع در آن مصوب می شد، وضع شهرها بهترمی بود و دچار این معضلات نمی شدیم. به هر حال در این زمینه حرف و حدیث بسیار است و از حوصله این مقال خارج! بنظر می رسد که شرایط بحران مسکن، فشارهای فزاینده اجاره مسکن، وجود ۸ میلیون خانوار مستاجر در کشور، کاهش ساخت مسکن، همه و همه چالش های جدی زیرپوستی در کشور است که باید چاره ای عاجل برای آن اندیشید.
فرهاد خادمی
