حتما می‌دانید که موش‌ها ویتامین K در بدن خود ندارند و وقتی دچار خونریزی می‌شوند، خون بدنشان بند نمی‌آید و می‌میرند؛ بنابراین برای مهار زادوولد و نابودی آن‌ها تیم‌هایی در شهرهای بزرگ مشغول حذف این حیوان از زندگی شهروندی هستند و منافذ ورودی به کلونی‌ها را با مصالح مقاوم که ترکیبی از سیمان و شیشه است، می‌بندند که اگر خواست این بخش را برای ورود به لانه خود بجود، دهانش دچار زخم شود و در نهایت بر اثر خونریزی بمیرد! اینجاست که باید روی موش‌های مرده اسپری و آهک ریخته شود زیرا مرده این حیوان خطرناک‌تر از زنده آن است چون ۳۲ نوع بیماری را به انسان منتقل می‌کند و برای نمونه کک‌هایی که در بدن موش وجود دارند و از آن تغذیه می‌کنند، به محض مردن موش از بدنش خارج شده و به هر انسانی که در فاصله 10 سانتیمتری جسد باشد حمله می‌کنند و وارد بدنش می‌شوند.
تیم‌های مقابله و مبارزه با موش در شهرهای بزرگ تنها به کشتن و جمع‌آوری به طریق اسپری و آهک راضی نمی‌شوند و بعدازاینکه موش‌های مرده را به کمک انبرهای بلند برداشتند و داخل کیسه‌های زباله مشکی ریختند، محلی را هم که موش مرده از آن برداشته‌شده آهک اندود می‌کنند. سپس جنازه‌های جمع‌آوری‌شده از این حیوان موذی و خطرناک را به محل دفن زباله‌ها برده و ضمن ترکیب با آهک چال می‌کنند. ناظران اینگونه پروژه‌ها معتقدند هر جفت نر و ماده موش می‌توانند طی دو سال به 20 میلیون تبدیل شوند که تعداد زادوولد آن‌ها به‌صورت تصاعدی در هر 45 روز یکبار اتفاق می‌افتد. امروز در پاره‌ای از شهرها موش‌هایی شکار شده‌اند که طول بعضی از آن‌ها به 30 سانتیمتر هم می‌رسد؛ اما دلایل افزایش بی‌رویه این حیوان بخصوص در شهرهای بزرگ را می‌توان دلسوزی‌های بی‌مورد بعضی از شهروندان دانست که نه‌تنها برای سگ‌های ولگرد و گربه‌ها و کلاغ‌ها غذا می‌گذارند. موش‌ها زیرک هم از این سفره گسترده بهره‌مند می‌شوند تا زادوولدشان تداوم داشته باشد و پس از موش‌ها نوبت ازدیاد کلاغ‌ها خواهد بود که شرح معضلات آن‌ها نیز ید طولایی دارد. تحقیقات دانشمندان حاکی از آن است که درجه هوش موش پس از انسان و میمون در مرحله سوم اقرار گرفته تا به‌محض اینکه طعمه‌ها در اطراف زیستگاهشان گذاشته می‌شود، موشی که سن و سال بالاتری دارد از آن استفاده کند و اگر دچار علائم مسمومیت شد، سایر موش‌ها دیگر سراغ آن نروند. موش‌ها دقیقا اینگونه زندگی می‌کنند و پیرو بزرگان خود هستند و جالب اینکه برای خوردن مواد غذایی از ذخایر انبارهایشان هم تابع نظرات بزرگان هستند تا اول مواد کهنه را بخورند و سپس به سراغ ذخایر تازه بروند.
تکنسین‌های تعلیم‌دیده و باتجربه پس از بازدید میدانی از کلونی‌ها و شناسایی آن‌ها برای اینکه مطمئن شوند موش‌ها در آن زندگی می‌کنند، با پارچه یا کاغذی آن را می‌بندند تا اگر در بازدید مجدد منافذ همچنان بسته بود، متوجه شوند که کلونی غیرفعال است، اما درصورتی‌که پارچه یا کاغذ از منفذ خارج یا پاره شده باشد شروع به عملیات انهدام کنند. به‌واقع موش‌هایی که در برنامه‌های کودک نشان داده می‌شوند آن‌هایی نیستند که واقعا موش‌اند، زیرا ذکاوت و زیرکی این حیوان قابل توصیف نیست که اول سر کوچکش را از سوراخ لانه بیرون می‌کند و ضمن برانداز کردن امنیتی اطراف از آن خارج شده و در یک چشم بر هم زدن از دید افراد مخفی می‌شود. حالا باید دید انسان‌ها که از هوش در مقام اول هستند چگونه پس ازدیاد این حیوان مخرب برمی‌آیند و آیا به‌موقع وارد عمل می‌شوند یا اجازه می‌دهند کلان‌شهری تبدیل به سکونتگاه و شهر موش‌ها شود و آنگاه‌که دیگر قدرتی برای مقابله با این حیوان موذی و خطرناک نیست به قلع‌وقمع آن می‌پردازند و شاید هم از کک‌های به‌جامانده آن که خطرناک‌تر از موش‌ها هستند غافل می‌مانند!
چند سالی می‌شود کلان‌شهر اصفهان به دلیل خشک شدن مادی‌های آب به این بلیه دچار شده ولی هیچ‌یک از مدیران خدمات شهری و حتی شش دوره شوراهای اسلامی تصمیم گیر هم به‌صورت جدی پیرامون آن فکر و اقدام نکرده‌اند تا امروز نهرها و فضاهای سبز و پارک‌های متعدد محلی جولانگاه موش‌ها شوند و در بعضی از مناطق قدیمی حاشیه مادی‌ها، ساکنان پیرامون این ضایعه سلامتی آسایش و امنیت نداشته باشند تا شاید اعضای دوره ششم شورا در معیت مدیران انتصابی از خواب غفلت بیدار شوند قبل از اینکه به پایان دوره چهارساله برسند تا مناطق شهرداری اصفهان نیز همچنان در خم یک کوچه باقی بمانند الاهم ها به فی الاهم تبدیل نشود و بازهم شهر موش‌ها پرجمعیت‌تر شود و دست‌نخورده تحویل شوراها و شهردار بعدی گردد!
تیم‌های مقابله و مبارزه با موش در شهرهای بزرگ تنها به کشتن و جمع‌آوری به طریق اسپری و آهک راضی نمی‌شوند و بعدازاینکه موش‌های مرده را به کمک انبرهای بلند برداشتند و داخل کیسه‌های زباله مشکی ریختند، محلی را هم که موش مرده از آن برداشته‌شده آهک اندود می‌کنند. سپس جنازه‌های جمع‌آوری‌شده از این حیوان موذی و خطرناک را به محل دفن زباله‌ها برده و ضمن ترکیب با آهک چال می‌کنند. ناظران اینگونه پروژه‌ها معتقدند هر جفت نر و ماده موش می‌توانند طی دو سال به 20 میلیون تبدیل شوند که تعداد زادوولد آن‌ها به‌صورت تصاعدی در هر 45 روز یکبار اتفاق می‌افتد. امروز در پاره‌ای از شهرها موش‌هایی شکار شده‌اند که طول بعضی از آن‌ها به 30 سانتیمتر هم می‌رسد؛ اما دلایل افزایش بی‌رویه این حیوان بخصوص در شهرهای بزرگ را می‌توان دلسوزی‌های بی‌مورد بعضی از شهروندان دانست که نه‌تنها برای سگ‌های ولگرد و گربه‌ها و کلاغ‌ها غذا می‌گذارند. موش‌ها زیرک هم از این سفره گسترده بهره‌مند می‌شوند تا زادوولدشان تداوم داشته باشد و پس از موش‌ها نوبت ازدیاد کلاغ‌ها خواهد بود که شرح معضلات آن‌ها نیز ید طولایی دارد. تحقیقات دانشمندان حاکی از آن است که درجه هوش موش پس از انسان و میمون در مرحله سوم اقرار گرفته تا به‌محض اینکه طعمه‌ها در اطراف زیستگاهشان گذاشته می‌شود، موشی که سن و سال بالاتری دارد از آن استفاده کند و اگر دچار علائم مسمومیت شد، سایر موش‌ها دیگر سراغ آن نروند. موش‌ها دقیقا اینگونه زندگی می‌کنند و پیرو بزرگان خود هستند و جالب اینکه برای خوردن مواد غذایی از ذخایر انبارهایشان هم تابع نظرات بزرگان هستند تا اول مواد کهنه را بخورند و سپس به سراغ ذخایر تازه بروند.
تکنسین‌های تعلیم‌دیده و باتجربه پس از بازدید میدانی از کلونی‌ها و شناسایی آن‌ها برای اینکه مطمئن شوند موش‌ها در آن زندگی می‌کنند، با پارچه یا کاغذی آن را می‌بندند تا اگر در بازدید مجدد منافذ همچنان بسته بود، متوجه شوند که کلونی غیرفعال است، اما درصورتی‌که پارچه یا کاغذ از منفذ خارج یا پاره شده باشد شروع به عملیات انهدام کنند. به‌واقع موش‌هایی که در برنامه‌های کودک نشان داده می‌شوند آن‌هایی نیستند که واقعا موش‌اند، زیرا ذکاوت و زیرکی این حیوان قابل توصیف نیست که اول سر کوچکش را از سوراخ لانه بیرون می‌کند و ضمن برانداز کردن امنیتی اطراف از آن خارج شده و در یک چشم بر هم زدن از دید افراد مخفی می‌شود. حالا باید دید انسان‌ها که از هوش در مقام اول هستند چگونه پس ازدیاد این حیوان مخرب برمی‌آیند و آیا به‌موقع وارد عمل می‌شوند یا اجازه می‌دهند کلان‌شهری تبدیل به سکونتگاه و شهر موش‌ها شود و آنگاه‌که دیگر قدرتی برای مقابله با این حیوان موذی و خطرناک نیست به قلع‌وقمع آن می‌پردازند و شاید هم از کک‌های به‌جامانده آن که خطرناک‌تر از موش‌ها هستند غافل می‌مانند!
چند سالی می‌شود کلان‌شهر اصفهان به دلیل خشک شدن مادی‌های آب به این بلیه دچار شده ولی هیچ‌یک از مدیران خدمات شهری و حتی شش دوره شوراهای اسلامی تصمیم گیر هم به‌صورت جدی پیرامون آن فکر و اقدام نکرده‌اند تا امروز نهرها و فضاهای سبز و پارک‌های متعدد محلی جولانگاه موش‌ها شوند و در بعضی از مناطق قدیمی حاشیه مادی‌ها، ساکنان پیرامون این ضایعه سلامتی آسایش و امنیت نداشته باشند تا شاید اعضای دوره ششم شورا در معیت مدیران انتصابی از خواب غفلت بیدار شوند قبل از اینکه به پایان دوره چهارساله برسند تا مناطق شهرداری اصفهان نیز همچنان در خم یک کوچه باقی بمانند الاهم ها به فی الاهم تبدیل نشود و بازهم شهر موش‌ها پرجمعیت‌تر شود و دست‌نخورده تحویل شوراها و شهردار بعدی گردد!
حسن روانشید- روزنامه نگار پیشکسوت
