پس از گذشت چهل و هشت روز از مقاومت مشروع فلسطینی‌ها در برابر رژیم اشغالگر صهیونیستی سرانجام آتش بس چهار روزه برقرار شد. در کنار آنچه در روند آتش بس جریان دارد همچنان یک سوال باقی است و آن اینکه پیروز جنگ کدام طرف بوده است؟
هر چند که هر دو طرف معادله خسارت‌های بیشماری دیده‌اند اما نگاهی ریشه‌ای به آنچه طرفین جنگ به عنوان هدف گذاری مطرح می‌کردند ماهیت طرف برتر جنگ را آشکار می‌سازد. در یک سوی معادله رژیم صهیونیستی قرار داشته که دو هف را برای خود تعریف کرده است که شامل حذف حماس و اشغال دوباره غزه بوده که حلقه تکمیلی آن را نیز کوچ حدقل یک میلیون ساکن غزه به مصر و سایر کشورها تشکیل می‌داد.
هر چند که صهیونیست‌ها جنایات و کشتارهای بیشماری صورت دادند اما در نهایت هیچ کدام از این اهداف محقق نشده است و دستاورد نهایی آنها ویران سازی و کشتار چند ده هزار نفر در غزه بوده است. نکته مهم آنکه در صحنه جهانی نیز افکار عمومی به رغم سلطه غرب و صهیونیست‌ها بر رسانه‌ها، علیه این رژیم در حمایت از فلسطین به پا خواسته است که عملا شکستی سنگین برای صهیونیست‌هاست بگونه‌ای که حتی حامیان غربی آنها نیز نتوانسته‌اند در برابر آن مقاومت کنند که تغییر در کابینه انگلیس و اعتراضات بسیاری از کشورها از رفتارهای تل آویو نمودی از آن می‌باشد.
در نقطه مقابل اما گروه‌های فلسطینی با کوچکترین امکانات شکستن هیمنه نظامی و اطلاعاتی صهیونیست‌ها، این فضای تنفس برای غزه پس از 16 سال محاصره و جلب توجه جهانی به جنایات صهیونیست‌ها را دنبال می‌کردند که طوفان الاقصی تقریبا تمامی این اهداف را محقق ساخت.
قابل توجه آنکه صهیونیست‌ها حتی نتوانسته‌اند که فرماندهان مقاومت را هدف قرار دهند و این دستاوردی بزرگ برای فلسطینی‌هاست. با توجه به این مولفه‌ها می‌توان گفت که دست برتر جنگ را گروه‌های فلسطینی دارند چنانکه آنها تعیین کننده شروط مبادله اسرا بوده اند و اکنون نیز تاکید دارند که اسرای نظامی را آزاد نخواهند کرد مگر در ازای آزادی تمام اسرای فلسطینی.
هر چند که هر دو طرف معادله خسارت‌های بیشماری دیده‌اند اما نگاهی ریشه‌ای به آنچه طرفین جنگ به عنوان هدف گذاری مطرح می‌کردند ماهیت طرف برتر جنگ را آشکار می‌سازد. در یک سوی معادله رژیم صهیونیستی قرار داشته که دو هف را برای خود تعریف کرده است که شامل حذف حماس و اشغال دوباره غزه بوده که حلقه تکمیلی آن را نیز کوچ حدقل یک میلیون ساکن غزه به مصر و سایر کشورها تشکیل می‌داد.
هر چند که صهیونیست‌ها جنایات و کشتارهای بیشماری صورت دادند اما در نهایت هیچ کدام از این اهداف محقق نشده است و دستاورد نهایی آنها ویران سازی و کشتار چند ده هزار نفر در غزه بوده است. نکته مهم آنکه در صحنه جهانی نیز افکار عمومی به رغم سلطه غرب و صهیونیست‌ها بر رسانه‌ها، علیه این رژیم در حمایت از فلسطین به پا خواسته است که عملا شکستی سنگین برای صهیونیست‌هاست بگونه‌ای که حتی حامیان غربی آنها نیز نتوانسته‌اند در برابر آن مقاومت کنند که تغییر در کابینه انگلیس و اعتراضات بسیاری از کشورها از رفتارهای تل آویو نمودی از آن می‌باشد.
در نقطه مقابل اما گروه‌های فلسطینی با کوچکترین امکانات شکستن هیمنه نظامی و اطلاعاتی صهیونیست‌ها، این فضای تنفس برای غزه پس از 16 سال محاصره و جلب توجه جهانی به جنایات صهیونیست‌ها را دنبال می‌کردند که طوفان الاقصی تقریبا تمامی این اهداف را محقق ساخت.
قابل توجه آنکه صهیونیست‌ها حتی نتوانسته‌اند که فرماندهان مقاومت را هدف قرار دهند و این دستاوردی بزرگ برای فلسطینی‌هاست. با توجه به این مولفه‌ها می‌توان گفت که دست برتر جنگ را گروه‌های فلسطینی دارند چنانکه آنها تعیین کننده شروط مبادله اسرا بوده اند و اکنون نیز تاکید دارند که اسرای نظامی را آزاد نخواهند کرد مگر در ازای آزادی تمام اسرای فلسطینی.
علی تتماج
