(وقتی که من اجازه را از حضرت آقا گرفتم، یک‌سری نامه‌نگاری‌ها شروع شد. دو طرف نامه‌هایشان را از طریق عمان به دست یکدیگر می‌رساندند. این نامه‌ها که کاملا گویا هستند و خیلی چیزها در آنها تبیین شده، در اسناد وزارت خارجه هست. بعضی از اینها حاشیه حضرت آقا یا آقای احمدی‌نژاد را دارد که الان هم اگر منتشر شود، نه سرّی است و نه مشکلی دارد)
این ها گفته‌های دکترصالحی وزیر اسبق امورخارجه در مصاحبه با روزنامه فرهیختگان روز چهارشنبه گذشته است.غرض از انتخاب این سوژه برای نوشتن این است که این چند سطر از کلام دکترصالحی بار معنایی فراوانی دارد که معلوم نیست چرا وزارت خارجه دوران ظریف و امیرعبداللهیان بسادگی و با بی‌تفاوتی از کنار آن می گذرند.دلیل مهم بودن این جملات در این است که طی 44سال گذشته نظام رسانه‌ای استکبار با هدایت سیاستمداران کهنه کار و پشت پرده با تبلیغات وارونه خود علیه کشورمان،در مقابل دیدگان جهانیان روز را شب و شب را روز به تصویر کشیده است و در اکثر مواقع موفق بوده که دلیل این موفقیت هم این است که آن ها در «روایتگری کاذب» ید طولایی دارند و به همین دلیل همیشه برگ برنده تبلیغاتی را هم در دست دارند!
وزیر اسبق امور خارجه در این مصاحبه به نکته مهمی اشاره می‌کند که مبین روایتگری کاذب آمریکایی‌هاست. وی می‌گوید:«آنها طوری خاطرات‌شان را هوشمندانه می‌نویسند که خیلی‌هایش درست است ولی آنجایی که اصل حقیقت هست، نمی‌گویند، اینکه چرا وارد مذاکره محرمانه با ایران شدند، چرا آمدند پیشقدم شدند؛ ما که پیش قدم نشدیم، ما که نرفتیم به عمان بگوییم که ما می‌خواهیم مذاکره دو‌جانبه و محرمانه با آمریکا داشته باشیم، یکی باید از آمریکایی‌ها بپرسد چرا این کار را کردید؟»
خوب دقت کنید ایشان حرف از هوشمندی تروریست‌های بین المللی می‌زند که با دستکش‌های مخملی جنایت می کنند و دیگران را عامل جنایت جلوه می‌دهند.حرف ما هم همین است چرا دولت ما «روایتگر» نمی‌شود؟چرا دولت اسناد مهمی که به زعم دکترصالحی هیچ منعی برای انتشارش نیست برای اطلاع جهانیان علنی نمی‌کند؟ چرا ما باید در روایت کردن موضوعات مهم اینقدر ضعف باشیم.در جهان مرسوم است که دولت‌ها هر 30 سال و یا هر پنجاه سال اسناد محرمانه خود را منتشر می کنند بخصوص آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها همین سال گذشته بود که آمریکایی‌ها اسناد دخالت شان در کودتای 28 مرداد سال1332را منتشر کردند و آب هم از آب تکان نخورد.
حال باید از متولیان دیپلماسی کشور بپرسیم چرا با منتشر نکردن این اسناد مهم که منع امنیتی هم ندارند از حیثیت و منافع ملی دفاع نمی‌کنند؟ نیاز نیست به زمان‌های دور هم برویم چرا اسناد مربوط به درخواست‌های آمریکا را از موضع قدرت و اقتدار نظام منتشر نمی‌کنید تا جهانیان ماهیت دروغگوی آنها را بدانند؟وقتی بقول دکتر صالحی آن ها در برابر اقتدار نظام اسلامی زانو زدند چرا نباید این اقتدار ما با اصول درست «روایت» شود؟
اشکال کار در کجاست و این بی‌توجهی برای چیست؟حوادث سال‌های اخیر نشان داده که دولت‌های جبار و آدمکش با توسل به رسانه‌ها از قدرت کاذبشان حرف می‌زنند ولی ما که بر حق هستیم و دروغگویی در مراممان نیست اینگونه ضعیف نشان داده می‌شویم؟
ای‌کاش وزارت امور خارجه ترتیبی اتخاذ کند تا این اسناد منتشر شود تا «سیه روی شود هر که در او غش باشد.»
این ها گفته‌های دکترصالحی وزیر اسبق امورخارجه در مصاحبه با روزنامه فرهیختگان روز چهارشنبه گذشته است.غرض از انتخاب این سوژه برای نوشتن این است که این چند سطر از کلام دکترصالحی بار معنایی فراوانی دارد که معلوم نیست چرا وزارت خارجه دوران ظریف و امیرعبداللهیان بسادگی و با بی‌تفاوتی از کنار آن می گذرند.دلیل مهم بودن این جملات در این است که طی 44سال گذشته نظام رسانه‌ای استکبار با هدایت سیاستمداران کهنه کار و پشت پرده با تبلیغات وارونه خود علیه کشورمان،در مقابل دیدگان جهانیان روز را شب و شب را روز به تصویر کشیده است و در اکثر مواقع موفق بوده که دلیل این موفقیت هم این است که آن ها در «روایتگری کاذب» ید طولایی دارند و به همین دلیل همیشه برگ برنده تبلیغاتی را هم در دست دارند!
وزیر اسبق امور خارجه در این مصاحبه به نکته مهمی اشاره می‌کند که مبین روایتگری کاذب آمریکایی‌هاست. وی می‌گوید:«آنها طوری خاطرات‌شان را هوشمندانه می‌نویسند که خیلی‌هایش درست است ولی آنجایی که اصل حقیقت هست، نمی‌گویند، اینکه چرا وارد مذاکره محرمانه با ایران شدند، چرا آمدند پیشقدم شدند؛ ما که پیش قدم نشدیم، ما که نرفتیم به عمان بگوییم که ما می‌خواهیم مذاکره دو‌جانبه و محرمانه با آمریکا داشته باشیم، یکی باید از آمریکایی‌ها بپرسد چرا این کار را کردید؟»
خوب دقت کنید ایشان حرف از هوشمندی تروریست‌های بین المللی می‌زند که با دستکش‌های مخملی جنایت می کنند و دیگران را عامل جنایت جلوه می‌دهند.حرف ما هم همین است چرا دولت ما «روایتگر» نمی‌شود؟چرا دولت اسناد مهمی که به زعم دکترصالحی هیچ منعی برای انتشارش نیست برای اطلاع جهانیان علنی نمی‌کند؟ چرا ما باید در روایت کردن موضوعات مهم اینقدر ضعف باشیم.در جهان مرسوم است که دولت‌ها هر 30 سال و یا هر پنجاه سال اسناد محرمانه خود را منتشر می کنند بخصوص آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها همین سال گذشته بود که آمریکایی‌ها اسناد دخالت شان در کودتای 28 مرداد سال1332را منتشر کردند و آب هم از آب تکان نخورد.
حال باید از متولیان دیپلماسی کشور بپرسیم چرا با منتشر نکردن این اسناد مهم که منع امنیتی هم ندارند از حیثیت و منافع ملی دفاع نمی‌کنند؟ نیاز نیست به زمان‌های دور هم برویم چرا اسناد مربوط به درخواست‌های آمریکا را از موضع قدرت و اقتدار نظام منتشر نمی‌کنید تا جهانیان ماهیت دروغگوی آنها را بدانند؟وقتی بقول دکتر صالحی آن ها در برابر اقتدار نظام اسلامی زانو زدند چرا نباید این اقتدار ما با اصول درست «روایت» شود؟
اشکال کار در کجاست و این بی‌توجهی برای چیست؟حوادث سال‌های اخیر نشان داده که دولت‌های جبار و آدمکش با توسل به رسانه‌ها از قدرت کاذبشان حرف می‌زنند ولی ما که بر حق هستیم و دروغگویی در مراممان نیست اینگونه ضعیف نشان داده می‌شویم؟
ای‌کاش وزارت امور خارجه ترتیبی اتخاذ کند تا این اسناد منتشر شود تا «سیه روی شود هر که در او غش باشد.»
فرهاد خادمی
