یکم: شفاف و شيشهای
جلسهی اخیر آقای محسنی اژهای در دانشگاه صنعتی شریف، فارغ از محتوا، اتفاق خوبی بود. هم به دانشجویان عزیزی که این جلسه را ترتیب دادند بابت اصل اقدام و هم به آقای محسنی اژهای، بابت اصل حضور در چنین جمعی تبریک میگویم. این خیلی خوب است که مقامات دستگاه قضایی پیش از آنکه مانند انتخابات اردیبهشت ۱۳۹۶ ناگزیر به رأی مردم بشوند، سری در میان اقشار مختلف جامعه از جمله دانشجویان بزنند و سخنان را بشنوند و دغدغههای آنها را ببینند.
چنانکه از محتوای تصاویر و فیلمهای منتشر شده نیز معلوم است، نه تنها میزبانان، بلکه قاطبه حاضران در جلسه نیز دانشجویان علاقه مند به نظام اسلامی بودند و فضائی جدی - پُرانتقاد و آزاد را ترتیب داده بودند. عُمراً اگر تشکلهای منسوب به هواداران دولت و اعتدال و اصلاحات، بتوانند چنین جلسهای را برپا کنند و عُمراً اگر سیاستمداران این طیف بتوانند مانند آقای اژهای، با حلم و شکیبائی جلسهای این چنین را به پایان برسانند.
دوم: فراتر از چارچوب
به لحاظ محتوایی، مباحث و انتقادات مطرح شده از سوی دانشجویان و خاصه یکی از دانشجویان عزیز، به عنوان یک عنصر عدالتخواه، جدی و البته در حوزه انتقاد در چارچوبهای نظام اسلامی بود. من در این مجال کوتاه، قصد تأیید یا تکذیب مصاديق مباحث مطرح شده را ندارم. هر چند درباره آن نظر هم دارم. البته مانند آن دانشجو، تأکید میکنم که در کلیت باید در مقام دفاع از قوه قضاییه به عنوان یکی از نهادهای نظام اسلامی باشیم.
با این وصف، حتی اگر مظالم بسیاری بر حاضران جلسه رفته باشد و چنانکه آن دانشجوی منتقد قرائت فرمود: «لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ» (نساء: ۱۴۸) در هنگام تظلم خواهی، بلند سخن گفتن، جائز میشود. اما در تمام راهروهای نهاد قوه قضاییه یک انسان پاک، خدوم و صادق و صالح، یافت مینشود؛ جستهاید شما؟!
البته توقع نمیرود در چنین جلسهای یک جمله هم در تقدیر از قوه قضاییه مطرح شود. دانشجو، آرمانخواه است و به کم قانع نیست. اما اميدوارم در جلسات مشابه آتی - که انشاالله بیش باد و کم مباد - در انتخاب واژگان با امساک و احتياط صحبت شود و تعابیری انتخاب شود تا کليت يک نهاد، زير سوال نرود.
سوم: حلم و بیان
به حلم آقای محسنی اژهای در آن جلسه اشاره کردم و بازهم تصریح میکنم که در بسیاری از سیاسیون و مقامات، حتی در تظاهر چنین حلمی نمیتوان یافت. نمونههای اين بیحلمی در برخوردهای وزیر بهداشت، وزیر راه و شهرسازی و کذا و کذا، فراوان است. اما بیتعارف بگویم؛ سخنگو و معاون اول قوه قضائیه در «سخن» و «بیان»، بسيار ضعیف ظاهر شد.
آقای محسنی اژهای عصبانی نشد و یا لااقل توانست بر خشم خود فائق آید و این اتفاق خوبی بود. اما نتوانست در آن نشست سخنگوی خوبی باشد و حق مطلب را ادا کند و دانشجویانی که دغدغه نظام و انقلاب دارند ، روشن سازد. کاش تنها سخنگوی خوبی نبود؛ «سوت زدن» دیگر چه وصلهای بود که به قبای خود دوخته بود.
چهارم: فال نيک
من اصل برگزاری چنین جلسهای را به فال نیک میگیرم. امیدوارم قوه قضاییه و به ويژه سخنگوی آن، کلید بابی را که گشودهاند، گم نکنند و بازهم با حلم، مهیای جلسات آتی و البته غیر از دانشجویان برای دیگر اقشار و اصناف هم باشند. اما از آن مهمتر آن است که با دست پر به صحنه بیایند تا بتوانند از گسستهای جامعه با دستگاه قضایی بکاهند. اما این دست پر نیز مستلزم مقدماتی است که آن تنها متوجه سخنگوی قوه قضاییه نیست. مقدمه سخن نیک برای سخنگوی قوه قضاییه، برخورد ملموس، قانونی و قاطع با فسادها، زدو بندها و آلودگیها است.
نویسنده: دکتر محمد مهدی شیر محمدی