ظریف ۲۸ تیر ۱۳۹۵: در مورد نحوه اجرای برجام از سوی آمریکاییها، آنها نمره پایینی دریافت میکنند.
عراقچی ۱۴ فروردین ۱۳۹۵: آمریکا در رفع تحریمها همکاری نمیکند، کارشکنی هم میکند.
رئیسجمهور مهرماه ۱۳۹۵در سازمان ملل: تعلل ایالات متحده در اجرای تعهدات قانونیاش در برجام در ماههای گذشته اشتباهی راهبردی است که باید فوراً جبران شود.
ظریف مهرماه ۱۳۹۵ در جمع اعضای اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا: ایران به تعهدات هستهای خود پایبند بوده اما شاهد هیچگونه تلاش واقعی از سوی مقامات کاخ سفید در این رابطه نبودهایم.
ولایتی، عضو هیأت نظارت بر برجام ۱۱ مهرماه۱۳۹۵: آمریکاییها در اجرای برجام بدعهدی کردند و همچنین به وظایفشان در رابطه با گشایش اقتصادی که قول داده بودند، عمل نکردند.
به نظر میرسد بازخوانی سخنان برخی مسئولین و دست اندرکاران توافق هستهای در اعتراض به بدعهدی آمریکا به خاطر اجرا نکردن تعهداتش کافی باشد تا اثبات کند، تنها منتقدین و دلواپسان! نبوده و نیستند که نسبت به نتیجه برجام نه تنها انتقاد دارند بلکه خوشبین هم نیستند و بدبینی واقعی و حقیقی آنها بجا است.
اما رهبر معظم انقلاب حضرت آیتالله خامنهای درباره توافق هستهای سخنان مهمی دارند از جمله؛ «اما پس از گذشت شش ماه از امضای برجام، هیچ تأثیر محسوسی و ملموسی هم در وضع معیشت مردم به وجود نیامده است. حالا اما در این روزها در برخی اظهار نظرها برداشته شدن دفعی تحریمها توسط طرف خارجی تبدیل به کاهش تدریجی تحریمها شده است، غافل از این که برجام اصلاً برای برداشتن تحریمها بود، برای این که تحریمهای ظالمانه برداشته شود. مگر غیر از این است؟ خب برداشته نشده، حالا میگویند به تدریج، یواش یواش دارد درست میشود! مگر بحث سر یواش یواش بود؟(۱۱/۵/۱۳۹۵)
حضرت آیتالله خامنهای در ادامه همین موضوع میفرمایند؛ «امروز مسئولین دستگاه دیپلماسی خود ما و همان کسانی که در این مذاکرات از اول تا آخر حضور داشتند، همینها دارند میگویند آمریکا نقض عهد کرده است.»
تفاوت میان آنهایی که از ابتدا به آمریکا اعتماد و اطمینان نداشتند با آنهایی که خوشبین بودند در این است که بدبینها بدون آن که دروغی درباره توافق هستهای و نتایج آن بگویند با استدلال و دلیل اعتقاد داشتند امید به برجام بیهوده و بیحاصل است چرا که آمریکاییها هیچگاه خواهان رشد جمهوری اسلامی ایران در هر حوزهای که باشد نبوده و نیستند. اما در مقابل خوشبینها اکنون به نتیجهای که بدبینها از رفتار آمریکا داشتند، رسیدهاند، البته اگر واقعاً به این حقیقت رسیده باشند میتوان امید داشت که دل از گرو توافق با آمریکا بردارند و دل به داشتههای خودمان بسپارند.
آقای روحانی رئیس جمهور محترم روزگذشته و در جمع مردم اراک بار دیگر مطالبی را درباره توافق هستهای و البته منتقدین آن بیان کرد. او در سخنانش از گشایشهای پس از برجام سخن گفت و اظهار داشت که مسابقه جهانی برای سرمایهگذاری در ایران آغاز شده است. آقای رئیسجمهور در ادامه سخنانش گفت؛ انسان دروغگو و فحاش و یأس پراکن هرگز یک انقلابی نیست و آنهایی که از یأس سخن میگویند با انقلاب اسلامی ایران رابطهای ندارند.
اگر این بخش از سخنان آقای روحانی را خطاب به منتقدین دولت و توافق هستهای بدانیم، خوب است روشن شود که منتقدین و به قولی دلواپسان چه دروغی گفتهاند که اکنون انقلابی نیستند؟
و اما رئیسجمهور محترم درباره موضوع دیگری هم سخن گفته است؛ آقای روحانی گفته، فرق امسال با دو سه سال پیش در این است که در سالهای گذشته در دنیا مسابقهای بوده برای تهدید ایران، برای فشار بر ایران و تحریم بیشتر ایران عزیز، اما امروز در سراسر دنیا مسابقه برای ارتباط هر چه بیشتر و بهتر با ایران است.
انشاالله که همینگونه است، اما آنچه که از برایند و فرایند رفتارهای آمریکا و دشمنان جمهوری اسلامی ایران دیده میشود، چیز دیگری میگوید.
آیا آمریکا دست از دشمنی و تهدید ایران برداشته است؟ آیا رژیم صهیونیستی برای ایران اسلامی تهدیدی جدی نیست؟ آیا اکنون با توجه به بحرانهای غرب آسیا که ساخته و پرداخته آمریکا و اذناب او است، تهدید اصلی علیه ایران نیست؟ رفتارهای رژیم سعودی را چگونه میتوان تحلیل کرد؟ آمریکا از یک سو درِ باغ سبز نشان میدهد که البته هنوز از محتویات این باغ، نمای روشنی دیده نمیشود، از سوی دیگر، کشورهای منطقه را تحریک میکند و به جان ایران میاندازد. کشوری مانند تاجیکستان که از نظر فرهنگی نزدیکترین کشور به ایران است، اکنون با تحریک و تطمیع سعودی روابط خود را با ایران تیره کرده است. البته کشورهای انقلابی، مستقل و همسو با جمهوری اسلامی ایران کم نیستند.
منتقد و تحلیلگر رسانهای کارش ارائه تحلیل انتقاد و نقد و در صورت امکان ارائه راهکار و پیشنهاد است. اگر چنین فضایی در سپهر سیاسی رسانهای کشور وجود نداشته باشد، روزنامههای دست به نقد باید «خود تعطیلی» را تجربه کنند و تنها چند روزنامه همسو و موافق دولت باقی بماند.
سیاوش کاویانی