فردا دوم ژانویه برابر است با الگرد شهادت مردی که به شهید حق و حقیقت معروف است. اری فردا سالروز شهادت شیخ نمر باقر النمر عالم برجسته جهان اسلام است که در سال ۲۰۱۶ توسط حاکمان سعودی اعدام گردید. اکنون شش سال از آن زمان می‌گذرد در حالی نگاهی به کارنامه شیخ نمر چند نکته مهم را در بر دارد.
نخست آنکه به رغم تصور سران سعودی مبنی بر خاموش شدن صدای شیخ نمر و عدالت خواهی وی ، این حرکت در بسیاری از مناطق عربستان نظیر قطیف ادامه یافته و حتی سرکوب با سلاح‌های سنگین و کوچ اجباری ساکنان این مناطق نیز نتوانسته است مانع از ادامه این راه شود. خون شیخ نمر آغاز راهی شد برای ملت عربستان برای رسیدن به حقوقشان در برابر حاکمانی که به جز رضایت دولتمردان غربی کارکردی برای خویش نداشته‌اند.
دوم آنکه خون شیخ نمر مولفه‌ای شد برای ادامه راه بیداری اسلامی در میان کشورهای اسلامی چنانکه نمود آن را در بحرین و یمن می‌توان مشاهده کرد. رژیم آل خلیفه در حالی با تصور سرکوب اعتراض‌های مردمی راه سعودی را با تبعید شیخ عیسی قاسم و بازداشت افرادی شیخ علی سلمان در پیش گرفت که ملت بحرین همچنان به مقاومت در برابر سلطه گری و وابستگی آل خلیفه ادامه می‌دهند و حتی سازشکاری این رژیم با رژیم صهیونیستی بر خشم مردم افزوده است. خون شیخ نمر زمینه ساز ابعاد جدیدی از بیداری ملت‌ها در برابر نظام سلطه شده است که ملت‌ها دریافته‌اند که این جنایات نه صرفا در قالب اقدام فردی حاکمان که در چارچوب مطالبات سران غرب صورت گرفته است.
سوم آنکه پرونده شیخ نمر به یک رسوایی برای مدعیان حقوق بشر غربی مبدل شده است. آنهایی که با ادعای آزادی خواهی به بزرگ نمایی پرونده خاشقجی پرداختند در برابر اعدام شیخ نمر راه سکوت در پیش گرفته و حتی از آن حمایت کردند. این دوگانگی از آنجا نشات می‌گیرد که خاشقجی به مولفه‌ای برای باج گیری از سعودی بوده است حال آنکه اعدام شیخ نمر مقابله با مطالبه مردمی برای پایان دادن به استبداد و استکبار حاکم بر کشورهایشان است. غرب در پرونده شیخ نمر بار دیگر نقاب از چهره ضد بشری خویش برداشت و نشان داد که حقوق بشر صرفا بهانه‌ای برای باج‌خواهی جهانی است.
نویسنده: علی تتماج
نخست آنکه به رغم تصور سران سعودی مبنی بر خاموش شدن صدای شیخ نمر و عدالت خواهی وی ، این حرکت در بسیاری از مناطق عربستان نظیر قطیف ادامه یافته و حتی سرکوب با سلاح‌های سنگین و کوچ اجباری ساکنان این مناطق نیز نتوانسته است مانع از ادامه این راه شود. خون شیخ نمر آغاز راهی شد برای ملت عربستان برای رسیدن به حقوقشان در برابر حاکمانی که به جز رضایت دولتمردان غربی کارکردی برای خویش نداشته‌اند.
دوم آنکه خون شیخ نمر مولفه‌ای شد برای ادامه راه بیداری اسلامی در میان کشورهای اسلامی چنانکه نمود آن را در بحرین و یمن می‌توان مشاهده کرد. رژیم آل خلیفه در حالی با تصور سرکوب اعتراض‌های مردمی راه سعودی را با تبعید شیخ عیسی قاسم و بازداشت افرادی شیخ علی سلمان در پیش گرفت که ملت بحرین همچنان به مقاومت در برابر سلطه گری و وابستگی آل خلیفه ادامه می‌دهند و حتی سازشکاری این رژیم با رژیم صهیونیستی بر خشم مردم افزوده است. خون شیخ نمر زمینه ساز ابعاد جدیدی از بیداری ملت‌ها در برابر نظام سلطه شده است که ملت‌ها دریافته‌اند که این جنایات نه صرفا در قالب اقدام فردی حاکمان که در چارچوب مطالبات سران غرب صورت گرفته است.
سوم آنکه پرونده شیخ نمر به یک رسوایی برای مدعیان حقوق بشر غربی مبدل شده است. آنهایی که با ادعای آزادی خواهی به بزرگ نمایی پرونده خاشقجی پرداختند در برابر اعدام شیخ نمر راه سکوت در پیش گرفته و حتی از آن حمایت کردند. این دوگانگی از آنجا نشات می‌گیرد که خاشقجی به مولفه‌ای برای باج گیری از سعودی بوده است حال آنکه اعدام شیخ نمر مقابله با مطالبه مردمی برای پایان دادن به استبداد و استکبار حاکم بر کشورهایشان است. غرب در پرونده شیخ نمر بار دیگر نقاب از چهره ضد بشری خویش برداشت و نشان داد که حقوق بشر صرفا بهانه‌ای برای باج‌خواهی جهانی است.
نویسنده: علی تتماج
