مرکز آمار اعلام کرد سال گذشته متوسط هزینه خالص سالانه یک خانوار شهری و یک خانوار روستایی به ترتیب ١٣٧ و ٧٩ میلیون تومان بوده است. برهمین مبنا متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری167 میلیون تومان بوده که نسبت به سال قبل، ٤٨,٥ درصد رشد را نشان می دهد.
طبق آنچه گزارش مرکز آمار روایت می کند؛ متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری 137 میلیون تومانی حدود 38 میلیون تومان (سهم 27.5درصدی) مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و ٩٩٤,٦٣٨ هزار ریال با سهم ٧٢.٥ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ٢٠.٧ درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با ٥٢.٥ درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
با این تفاسیر چیزی حدود 52 درصد درآمد یک خانوار برای بخش مسکن هزینه می شود که این رقم برخلاف ادعای متولیان در واقعیت رقمی به مراتب بالاتر است به طوریکه در ابتدای سالجاری نیز یکی از مسئولان وزارت راه و شهرسازی با اعلام اینکه 70 درصد درآمدهای خانوارها به مسکن اختصاص داده می شود؛ مهر تاییدی بر بلعیده شدن این حجم از درآمد افراد توسط بخش مسکن زده است.
از سوی دیگر متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی 79 میلیون تومان بوده که نسبت به سال قبل ٥١,٩ درصد رشد داشته است. از هزینه کل سالانه خانوار روستایی 32 میلیون تومان (سهم ٤١.٧ درصدی) مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 46 میلیون تومان ( سهم ٥٨.٣ درصدی) مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی است که دراین بخش ؛یشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ٢٠.٧ درصد و پس از آن هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآوردهای آن با ٢٠.٤ درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با ٣٢.٨ درصد مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
میزان هزینه های اعلام شده در حالی است که در سال جاری و براساس اعلام وزارت کار؛ میزان حقوق کارگری به رقم 5 میلیون و 308 هزار و 284 تومان رسیده که با وجود رشد 27 درصدی همچنان رقم بسیار کمی بوده و حداقلهای انتظارات جامعه کارگری را نیزپوشش نداده است. اگرچه وزیر اقتصاد براین ادعاست که تورم روبه نزول پیش رفته اما این آمارها و ارقام اگرچه حداقل های هزینه ای را در بر گرفته اما همچنان خانوارها را زیر فشار معیشت فقیر و فقیر تر کرده است.
با مبنا قراردادن میزان رقم اعلامی وزارت کار حداقل دریافتی سرپرست خانوارهای دارای یک فرزند 7,569,270 تومان و برای خانوارهای دارای دو فرزند 418 هزار تومان بیشتر از این میزان است.اگر مبلغ کمک هزینه 780 هزار تومانی هم ( که قطعا به این میزان پرداخت نمی شود )و کمک هزینه اقلام مصرفی را که یک میلیون و 20 هزار تومان است به ارقام اضافه شده بی افزاییم در بهترین حالت یک کارگر به صورت سرانگشتی چیزی معادل 10 میلیون تومان درآمدماهیانه دارد که در یک سال بدون هیچ هزینه اضافه ای و هیچ کسوراتی رقمی معادل 120میلیون تومان می شود که خود این رقم جدود 17میلیون تومان از برآورد مرکزآمار پایین تر است. با این نگاه که مرکز آمار 50درصد درآمد خانوار را به مسکن اختصاص داده و این رقم چیزی فراتراز رقم های عنوان شده است.
البته این نکته هم حائز اهمیت است که گزارش مرکز آمار قیمت های موجود در یک مقطع زمانی را مدنظر قرار داده است و این درحالی است که قیمت تنها اقلام خوراکی که جز کالاهای ضروری سبد خانوارهستند مانند لبنیات ،ماست و شیر در همین 5 ماه ابتدایی سال چندین و چند بار رشد قیمت را تجربه کرده اند به طوریکه در حال حاضر تورم ایجاد شده از ابتدای سال قیمت ها در بازار لبنیات را بین 32 تا 50 درصد افزایش داده است که خود مساله پرتاملی است.
طبق آنچه گزارش مرکز آمار روایت می کند؛ متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری 137 میلیون تومانی حدود 38 میلیون تومان (سهم 27.5درصدی) مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و ٩٩٤,٦٣٨ هزار ریال با سهم ٧٢.٥ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ٢٠.٧ درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با ٥٢.٥ درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
با این تفاسیر چیزی حدود 52 درصد درآمد یک خانوار برای بخش مسکن هزینه می شود که این رقم برخلاف ادعای متولیان در واقعیت رقمی به مراتب بالاتر است به طوریکه در ابتدای سالجاری نیز یکی از مسئولان وزارت راه و شهرسازی با اعلام اینکه 70 درصد درآمدهای خانوارها به مسکن اختصاص داده می شود؛ مهر تاییدی بر بلعیده شدن این حجم از درآمد افراد توسط بخش مسکن زده است.
از سوی دیگر متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی 79 میلیون تومان بوده که نسبت به سال قبل ٥١,٩ درصد رشد داشته است. از هزینه کل سالانه خانوار روستایی 32 میلیون تومان (سهم ٤١.٧ درصدی) مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 46 میلیون تومان ( سهم ٥٨.٣ درصدی) مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی است که دراین بخش ؛یشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ٢٠.٧ درصد و پس از آن هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآوردهای آن با ٢٠.٤ درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با ٣٢.٨ درصد مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
میزان هزینه های اعلام شده در حالی است که در سال جاری و براساس اعلام وزارت کار؛ میزان حقوق کارگری به رقم 5 میلیون و 308 هزار و 284 تومان رسیده که با وجود رشد 27 درصدی همچنان رقم بسیار کمی بوده و حداقلهای انتظارات جامعه کارگری را نیزپوشش نداده است. اگرچه وزیر اقتصاد براین ادعاست که تورم روبه نزول پیش رفته اما این آمارها و ارقام اگرچه حداقل های هزینه ای را در بر گرفته اما همچنان خانوارها را زیر فشار معیشت فقیر و فقیر تر کرده است.
با مبنا قراردادن میزان رقم اعلامی وزارت کار حداقل دریافتی سرپرست خانوارهای دارای یک فرزند 7,569,270 تومان و برای خانوارهای دارای دو فرزند 418 هزار تومان بیشتر از این میزان است.اگر مبلغ کمک هزینه 780 هزار تومانی هم ( که قطعا به این میزان پرداخت نمی شود )و کمک هزینه اقلام مصرفی را که یک میلیون و 20 هزار تومان است به ارقام اضافه شده بی افزاییم در بهترین حالت یک کارگر به صورت سرانگشتی چیزی معادل 10 میلیون تومان درآمدماهیانه دارد که در یک سال بدون هیچ هزینه اضافه ای و هیچ کسوراتی رقمی معادل 120میلیون تومان می شود که خود این رقم جدود 17میلیون تومان از برآورد مرکزآمار پایین تر است. با این نگاه که مرکز آمار 50درصد درآمد خانوار را به مسکن اختصاص داده و این رقم چیزی فراتراز رقم های عنوان شده است.
البته این نکته هم حائز اهمیت است که گزارش مرکز آمار قیمت های موجود در یک مقطع زمانی را مدنظر قرار داده است و این درحالی است که قیمت تنها اقلام خوراکی که جز کالاهای ضروری سبد خانوارهستند مانند لبنیات ،ماست و شیر در همین 5 ماه ابتدایی سال چندین و چند بار رشد قیمت را تجربه کرده اند به طوریکه در حال حاضر تورم ایجاد شده از ابتدای سال قیمت ها در بازار لبنیات را بین 32 تا 50 درصد افزایش داده است که خود مساله پرتاملی است.
سارا علیاری
