بيش از يك سوم از اصول قانون اساسي به جایگاه مجلس شورای اسلامی اختصاص دارد.
این نهاد اما در چهار دهه و اندی از نظر کارکردی و اسباب بیرونی، حقیقتاً به "زینت المجلس" تنزل درجه یافته است!
هیاتی موسوم به"هیات عالی نظارت بر اجرای سیاستهای کلی نظام" بمثابه مجلس علیا یا "خواص" با اختیارات فوق العاده، عملاً مجلس را بی خاصیت و آن را به نقش حداقلی و مجلس سفلی یا "عوام"(توده) مبدل کرده است.
اختیارات مبسوط الید شورای عالی امنیت ملی، انقلاب فرهنگی، فضای مجازی، شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا، مجمع تشخیص مصلحت و امثالهم، هم مزید بر علت و ثبوت واقعیت انکارناپذیر است که دیگر این "مجلس در راس امور نیست".
فقدان تحزب واقعی و مسئولیت گریزی جریانات به اصطلاح سیاسی، فرایند نظارت استصوابی و طایفه گرایی و توده هم بمثابه پیوست های اجتناب ناپذیر و مسبب و محرک میدان داری طیفی عمدتاً تهی از دانش اما مسلط به قاعده بازی در ساختار سنتی و قبیله ای، خط تولید این محصولند.
نه تنها تازه واردین، بلکه تکرارین و مشهورین این محفل بدلیل ساختار ذهنی که دارند نمی توانند منادی توسعه باشند؛ آنان «عوام» بیش نیستند...
