اول برنامه ميگويند سعي ميكنيم، خبرنگاراني سوالشان را بپرسند كه تاكنون موفق به حضور پشت تريبون نشدهاند.
اين مضمون جملهاي است كه كاظم روحانينژاد در همان ابتداي مراسم ميگويد.
اما ظاهرا اين فقط شكل كار است. وقتي اسامي خبرنگاران و رسانهها خوانده ميشود، متوجه ميشويم كه ظاهرا تكرار تا ۳ بار اشكالي ندارد و برخي از رسانههاي خاص ميتوانند بيايند و براي بار چندم سوال كنند.
و طبيعي است كه برخي رسانهها بهتر است روي صندليهاي خوشدوخت سالن بنشينند و حرفها را روي برگهخبرشان خلاصهنويسي كنند.
به هرحال موقع تقسيمهاي كاملا عادلانه، ممكن است سهم بعضيها فقط تماشاگر بودن باشد.
به هرحال برخي سوگليها هستند كه هم حق با آنهاست، هم بلدند سوالهاي خوب و بدون حاشيه بپرسند و هم اساسا پاسخ سوالها چندان سخت نيست. اين وسط و در بحبوحه مذاكرات، احتمالا كنسرت و ورزشگاه و حضور بانوان خيلي مهمتر است و جوابش هم تيترخور بهتري دارد.
عجيب اينكه رئيسجمهور محترم در همين سخنانش ميگويد: «نقد مشفقانه بسیار خوب، ضروری و لازم و به نفع دولت است چون اگر اجازه نقد ندهند معنایش این است که دولت مستبدی است» اما برخيها كه خودشان را در اين جور مواقع خوب شيرين ميكنند، تصميم ميگيرند براي خودشان يك «بلكليست» درست كنند و اجازه ندهند برخي(به زعم خودشان) نخوديها و بيخوديها سوال بپرسند.
حكايت همان حكايت شاه ميبخشد و فلاني نميبخشد است.
آقاي مسئولي كه شما تعيين ميكني چه كسي بپرسد و چه كسي از رئيسجمهور كشورش (كه خودش گفته رئيسجمهور همه است) سوال نپرسد. لطفا به جدول سوالكنندگان از رئيسجمهور طي اين دو سه سال اخير كمي دقت كنيد. از همان نشست رسانهاي رئيسجمهور منتخب كه در ۲۷ خرداد ۹۲ برگزار شد تا الآن ببينيد عدالت را چقدر خوب رعايت كردهايد. ببينيد برخي خبرگزاريها، روزنامهها و شبكههاي داخلي و خارجي چطوري شدهاند پرسشگر هميشگي.
شما كه مدعي هستيد قرار است سعي كنيد كه رسانههايي كه قبلا فرصت نكردهاند پشت تريبون قرار بگيرند، چرا قدري بيشتر سعي نكرديد؟ چرا يادتان رفت، آمار رسانههايي كه پيش از اين امكان و اجازه سوال پرسيدن يافتهاند را ميشود در فضاي اينترنت و حتي پايگاه اطلاعرساني رئيسجمهور يافت؟ چطور شد فكر كرديد ما خوابيم؟
اينبار هم تمام شد. دست رسانههاي منتقد كوتاه ماند و نگذاشتيد به ميكروفون برسد، اما...
بگذريم. خسته نباشيد با اين همه انصاف!