اردن دیروز میزبان نشست بغداد ۲ بود که با حضور سران و وزرای خارجه و نمایندگان برخی کشورهای منطقه در کنار افرادی همچون مکرون رئیس جمهور فرانسه و برل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و... برگزار شد. آنچه در باب این نشست مطرح و در سخنان حاضران نیز مشاهده شد، تاکید بر تحقق ثبات و امنیت عراق بوده است. حاضران همچون نشست اول بغداد که سال گذشته در عراق برگزار شد تاکید کردند که همگرایی منطقه‌ای و جهانی برای کمک به این کشور امری ضرری می‌نماید.
این مواضع در حالی مطرح شده است که نگاهی به تحولات عراق نشان می دهد که این کشور امروز با بحرانی به نام کمبودهای شدید اقتصادی و زیرساختی مواجه است چنانکه هر ساله مشکل کمبود برق و گاز به اعتراض های خیابانی منجر می‌شود. در همین حال در حوزه سیاسی نیز اختلافات و چند پارگی سیاسی زمینه ساز صرف شدن انرژی دولت به حاشیه‌ها به جای رسیدگی به بحران‌های اقتصادی را می شود. مجمموع این فرایندها از یک سو زمینه ساز فعال شدن گروه‌های تروریستی می‌شود و از سوی دیگر مقامات اقلیم شمالی عراق نیز با تصور رسیدن به منافع بیشتر رفتارهای غیر سازنده در قبال امنیت و مصالح عراق اجرا می‌کنند که جا به جایی جمعیت در مناطقی همچون کرکوک ، سنجار و ترکمن نشین‌ها در کنار استخراج غیر قانونی و فروش نفت و ارتباط با جریان‌های تروریستی علیه امنیت منطقه از جمله کومله و دستگاه های جاسوسی رژیم صهیونیستی بخشی از این رفتارها را صورت می‌دهد.
تمام این بحران‌ها از یک محور منشا می‌گیرد و آن اصرار آمریکا و انگلیس برای ادامه اشغال عراق است. حضور اشغالگران و اقدامات سلطه گرایانه آنها موجب شده تا عمل عراق توان دست یابی به یک امنیت پایدار را نداشته باشد. کارشکنی در روابط عراق با همسایگان و نیز مداخلات آشکار و پنهان در روند سیاسی این کشور در کنار اعمال فشار اقتصادی علیه آن با اعمال تحریم‌‌های غرب علیه همسایگانش زمینه ساز تشدید این وضعیت است.
بر این اساس راهکار نهایی برای کمک به ثبات عراق زمینه سازی برای اخراج کامل و عملی اشغالگران از این کشور است و تا زمانی که این امر محقق نشود عراق و منطقه روی آرامش نخواهد دید.
نویسنده: فرامرز اصغری
این مواضع در حالی مطرح شده است که نگاهی به تحولات عراق نشان می دهد که این کشور امروز با بحرانی به نام کمبودهای شدید اقتصادی و زیرساختی مواجه است چنانکه هر ساله مشکل کمبود برق و گاز به اعتراض های خیابانی منجر می‌شود. در همین حال در حوزه سیاسی نیز اختلافات و چند پارگی سیاسی زمینه ساز صرف شدن انرژی دولت به حاشیه‌ها به جای رسیدگی به بحران‌های اقتصادی را می شود. مجمموع این فرایندها از یک سو زمینه ساز فعال شدن گروه‌های تروریستی می‌شود و از سوی دیگر مقامات اقلیم شمالی عراق نیز با تصور رسیدن به منافع بیشتر رفتارهای غیر سازنده در قبال امنیت و مصالح عراق اجرا می‌کنند که جا به جایی جمعیت در مناطقی همچون کرکوک ، سنجار و ترکمن نشین‌ها در کنار استخراج غیر قانونی و فروش نفت و ارتباط با جریان‌های تروریستی علیه امنیت منطقه از جمله کومله و دستگاه های جاسوسی رژیم صهیونیستی بخشی از این رفتارها را صورت می‌دهد.
تمام این بحران‌ها از یک محور منشا می‌گیرد و آن اصرار آمریکا و انگلیس برای ادامه اشغال عراق است. حضور اشغالگران و اقدامات سلطه گرایانه آنها موجب شده تا عمل عراق توان دست یابی به یک امنیت پایدار را نداشته باشد. کارشکنی در روابط عراق با همسایگان و نیز مداخلات آشکار و پنهان در روند سیاسی این کشور در کنار اعمال فشار اقتصادی علیه آن با اعمال تحریم‌‌های غرب علیه همسایگانش زمینه ساز تشدید این وضعیت است.
بر این اساس راهکار نهایی برای کمک به ثبات عراق زمینه سازی برای اخراج کامل و عملی اشغالگران از این کشور است و تا زمانی که این امر محقق نشود عراق و منطقه روی آرامش نخواهد دید.
نویسنده: فرامرز اصغری
