آﻓﺮﯾــﻦ و ﻣﺮﺣﺒــﺎ ، ﺳــﺮدار ﭘــﺎك ﻣﯿﻬﻨــﻢﻓــﺎش ﮔﻮﯾــﻢ ﺗــﺎ اﺑﺪ ، ﻋﺸــﻖ ﺗــﻮ در ﺟــﺎن و ﺗﻨﻢداغ ﺗــﻮ ﺳــﺮدار ، ﺑــﺮ ﺟــﺎن و دﻟــﻢ آذر زﻧــﺪ آﺗــﺶ و آﺗﺸﻔﺸــﺎﻧﻰ ، ﺑــﺮ دل دﺷــﻤﻦ زﻧــﺪدرﻏﻤــﺖ ﺳــﺮدار ﻣــﺎ ، اى ﺳــﺮ ﻓــﺮاز ﻣﯿﻬﻨــﻢ ﺷــﺪ ﺳــﯿﻪ ﭘــﻮش اى دﻻور ، درﺗﻤــﺎم ﻣﯿﻬﻨــﻢﻣﺎﻟــﮏ ﻣــﺎ ، اﻧﺘﻘــﺎم ﺧــﻮن ﺗــﻮ ﺧﻮاﻫﯿــﻢ ﮔﺮﻓــﺖ ﻋﺎﻟﻤــﻰ ﻣــﻰ ﻣﺎﻧــﺪ از ، اﯾــﻦ اﻧﺘﻘﺎم اﻧﺪر ﺷــﮕﻔﺖﻧــﺎم ﺗــﻮ ﺟﺎوﯾــﺪ ﻣﺎﻧــﺪ ، اى ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﯾﻘﯿــﻦ ﻣﻘﺒــﻮل ﻣﻰ ﮔــﺮدد ، ﻗﺮﺑﺎﻧــﻰ ﻣــﺎﻗﻄﺮﻫــﺎى ﺧــﻮن ﺗــﻮ ﺻﺪﻫــﺎ ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﺷــﻮد ﮐﺎر دﺷــﻤﻦ زﯾﻦ ﭘﺲ اى ﺳــﺮدار، ﭘﺸــﯿﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮدرﻓــﺖ ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﻣــﺎ ﯾــﺎران ، ﺑــﻪ دﯾﺪار ﺣﺴــﯿﻦ ﺷــﺪ ﺷــﻬﯿﺪ ﺳــﺮ ﺟﺪا ، ﻫﻤﭽــﻮن اﻣﯿــﺮ ﻋﺎﻟﻤﯿﻦاى ﺗﺮاﻣــﭗ اى ﺗﺮاﻣــﭗ ﺑــﻰ ﺣﯿــﺎ ، اف ﺑﺮ ﺗــﻮ ﺑﺎد ﺗــﺎ اﺑــﺪ ﺗــﺎ اﺑــﺪ ، اﯾــﻦ ﻧﻨــﮓ ﺑــﻪ داﻣﺎن ﺗــﻮ ﺑﺎداى ﺗﺮاﻣــﭗ اى ﺗﺮاﻣﭗ ، روزى ﭘﺸــﯿﻤﺎن ﻣﯿﺸــﻮى آن زﻣﺎن ﻧﻪ ، ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺎك ﯾﮑﺴــﺎن ﻣﯿﺸــﻮىﺑــﺎ ﺧﯿﺎل ﺧــﺎم ﺧــﻮد ﺳــﺮدار ﻣــﺎ را ﮐﺸــﺘﻪ اﯾﻰ ﮔــﻮر ﺧــﻮد را در ﺗﻤﺎﻣــﻰ ﺟﻬــﺎن ﺧﻮد ﮐﻨــﺪه اﯾﻰاى ﻣﺘﺮﺳــﮏ اﻧﺘﻘــﺎم ﺳــﺨﺖ در راه اﺳــﺖ ﺑــﺪان ﺟﺎى اﻣﺴــﺎل ﺗﻮ ﺷــﯿﻄﺎن ﻫــﺎ در ﭼﺎه اﺳــﺖ ﺑﺪانﻫﺎن، ﺳــﺮدار ﺗﺎ اﺑﺪ «ﺳﯿﺮﻧﮓ» ﺑﺎ ﯾﺎد ﺗﻮ ﻧﺠﻮا ﻣﻰ ﮐﻨﺪ دﺷــﻤﻨﺖ را روز وﺷــﺐ ﺳــﺮدار، ﻟﻌﻨــﺖ ﻣﻰ ﮐﻨــﺪ شاعر: ﺳﯿﺮﻧﮓ اﺣﻤﺪزاده