تجارت ایران با کشورهای عضو پیمان شانگهای در حد متوسط قرار دارد و باید با تقویت روابط، ظرفیتهای بالقوه تجاری با این کشورها را بیش از پیش فعال کرد.
سازمان همکاری شانگهای، سازمانی میان دولتی با جمعیت بالای یک و نیم میلیارد نفر است که برای همکاریهای چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شده است. این سازمان در سال ۲۰۰۱ با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه پایه گذاری شد. این سازمان شامل ۹ عضو اصلی و ۳ عضو ناظر است که ایران نیز سالها به عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور داشت که اخیراً به صورت رسمی اعلام شد که ایران عضو این سازمان شده است. در سال ۲۰۰۱ کل تجارت کالایی کشورهای عضو سازمان معادل ۵۲۸ میلیون دلار بوده که در سال ۲۰۱۷ بیش از ۵۳۲ میلیون دلار صادرات و بیش از ۷۶۷ میلیون دلار واردات از جهان داشته است که به ترتیب سهمی ۶.۱۷ درصدی و ۳.۱۵ درصدی از کل صادرات و واردات جهان برآورد میشود.
از نظر تجارت درون گروهی، مجموع ارزش صادرات درون گروهی کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۱۷، در حدود ۳۲۹ میلیارد دلار بوده است. در این رابطه، کشور چین با ۵۲ درصد بالاترین و تاجیکستان با سهم ۱۸ درصد پایینترین سهم را به خود اختصاص دادهاند. همچنین مجموع ارزش واردات درون گروهی کشورهای عضو سازمان در سال مزبور نیز در حدود ۹۶۴ میلیون دلار بوده است. لذا کشورهای چین و تاجیکستان به ترتیب بالاترین (۴۶ درصد) و پایینترین (۰.۴۶) درصد سهم را از این نظر داشتهاند.لازم به ذکر است، در سال مزبور ایران از لحاظ صادرات و واردات درون گروهی سازمان به ترتیب با سهمی در حدود ۵ درصد و ۴.۳ درصد در رتبه چهارم و هفتم قرار داشته است. در این میان بیشترین میزان صادرات ایران به شانگهای در سال مزبور به ترتیب به کشورهای چین، افغانستان، هند و پاکستان (حدود ۹۵ درصد از کل صادرات ایران به سازمان) و بیشترین واردات ایران از کشورهای چین، هند، روسیه (حدود ۹۶ درصد از کل واردات ایران از سازمان) بوده است. ایران با ۱۱ عضو اصلی و ناظر پیمان شانگهای شامل چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، پاکستان، هند، افغانستان و بلاروس، دارای تجارت فرامرزی است که در این میان بیشترین حجم تجارت ایران با چین در سال ۱۳۹۹ به ارزش ۱۵ میلیارد و ۵۱۸ میلیون و هشت هزار و ۴۹۲ دلار است.
در حقیقت چین و روسیه قدرتهای تعیین کننده در سازمان همکاری شانگهای و اصلیترین شرکای تجارت فرامرزی با ایران محسوب میشوند، بنابراین چشمانداز مناسبی از روابط تجاری میان ایران و کشورهای عضو پیمان شانگهای میتوان تصور کرد.
روسیه یکی از اصلی ترین اعضای سازمان شانگهای و همچنین حائز اهمیت برای ایران به حساب میآید. این کشور با جمعیت تقریبی ۱۴۴ میلیون نفر، یکی از کشورهای پرجمعیت اروپا است و یکی از کشورهایی است که در زمینه صادرات کالا از ایران مقصد بسیار خوبی برای بازرگانان ایرانی بوده و از اهمیت خاصی نیز برخوردار است. شرایط آب و هوایی این کشور باعث شده است تا امکان تولید و کشت بسیاری از محصولات کشاورزی را نداشته باشند، این موضوع یک امتیاز مثبت برای صادرات ایران به حساب میآید. در حال حاضر روسیه به عنوان یکی از بزرگترین شرکای تجاری ایران شناخته میشود و سالانه مقادیر قابل توجهی از انواع محصولات به این کشور صادر میشود.
قزاقستان، یکی از اقتصادهای بزرگ آسیای مرکزی را در اختیار دارد. بر اساس آمار در سال ۲۰۱۴، شاخص آزادی اقتصادی قزاقستان در طی ۱۷ سال جهش ۲۲ رتبهای را نشان داده است و به همین دلیل در بین ۲۰ کشور پیشرو در حوزه توسعه آزادی اقتصادی در جهان قرار گرفته است. در تشریح وضعیت اقتصادی قزاقستان به اختصار باید گفت اقتصاد این کشور مبتنی بر صادرات مواد خام (نفت، مواد معدنی و غلات) است. سهم مواد خام در تولید ناخالص داخلی، تجارت خارجی و درآمدهای دولتی این کشور بسیار بالاست. ویژگیهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی قرقیزستان باعث شده تا پتانسیل این بازار برای صادرات برخی اقلام و محصولات ایرانی بسیار بالا باشد.
تاجیکستان یک کشور مسلمان است که اکثر مردم آن به زبان فارسی صحبت میکنند. به همین دلیل ارتباطات و تشابهات فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی زیادی بین ایران و تاجیکستان وجود دارد. روابط تجاری بین این دو کشور از جمله صادرات به تاجیکستان، در گذشته بسیار قوی و پر رنگ بود. تا سال ۲۰۱۵ ایران دومین سرمایهگذار خارجی در این کشور به شمار میرفت. اما به دلیل برخی مسائل سیاسی، در چند سال اخیر، نقش ایران در این کشور کمرنگ شده است.محصولات و کالاهایی که از تاجیکستان به کل جهان صادر میشود شامل مواردی همچون پنبه و منسوجات، انرژی برق، آلومینیوم، میوه و روغن گیاهی میشود. صادرات تاجیکستان به ایران نیز میتواند همین موارد را دربر گیرد. دوشنبه، به عنوان پایتخت تاجیکستان، یک منبع مهم برای تجارت این کشور است. البته که تاجیکستان با عضویت در WTO، صندوق بین المللی پول، سازمان ملل متحد، یونسکو، اکو، جامعه شورای مشترک المنافع، سازمان همکاریهای شانگهای و بانک توسعه آسیا، توانسته جایگاه خود را در سطح جهانی تثبیت کند.
طبق اعلام مرکز تجارت بین الملل، پاکستان سالانه حدود ۶۰ میلیارد دلار واردات از کشورهای جهان دارد. سهم ایران از بازار این همسایه شرقی، کمتر از یک درصد است. بیشترین صادرات ایران به پاکستان همواره در بخش انرژی و شامل صادرات برق و گاز بوده است.
هند از دیگر کشورهای هدف برای صادرات کالاها و محصولات است. این کشور از نظر میزان جمعیت و قومیتهای بسیار زیاد، بعد از چین دومین کشوری است که در تجارت نقش مهمی را ایفا میکند. با توجه به شرایط موجود، امکان افزایش صادرات به هند از سوی ایران وجود دارد و با سرمایهگذاری که کشور هند در چابهار انجام داده، در ترانزیت کالاهای ایران میتواند تأثیرگذار باشد.
جدیدترین آمار منتشرشده از سوی گمرک چین نشان میدهد مبادلات تجاری این کشور با ایران در نیمه نخست سال جاری میلادی با رشد ۲۳ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شده و به ۸ میلیارد و ۲۶۳ میلیون دلار رسیده است.ارزش مبادلات دو کشور در ماههای ژانویه تا ژوئن سال قبل بالغ بر ۶ میلیارد و ۷۲۲ میلیون دلار اعلام شده بود.واردات چین از ایران در ۶ ماهه نخست ۲۰۲۲ با رشد قابل توجه ۳۱ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شده و به ۴ میلیارد و ۸۱ میلیون دلار رسیده است. چین در مدت مشابه سال قبل ۳ میلیارد و ۱۱۶ میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده بود.صادرات چین به ایران در ماههای ژانویه تا ژوئن امسال نیز با رشد ۱۶ درصدی مواجه شده و به ۴ میلیارد و ۱۸۲ میلیون دلار رسیده است. چین در ماههای ژانویه تا ژوئن سال قبل چین ۳ میلیارد و ۶۰۶ میلیون دلار کالا به ایران صادر کرده بود.با توجه به آمار فوق میتوان گفت که تجارت ایران با کشورهای عضو پیمان شانگهای در حد متوسط قرار دارد و باید با تقویت تعامل با کشورهای عضو این سازمان منطقهای، ضمن تأمین نیازهای سیاسی و امنیتی، ظرفیتهای بالقوه تجارت ایران با کشورهای عضو را بیش از پیش فعال ساخت. مهر
سازمان همکاری شانگهای، سازمانی میان دولتی با جمعیت بالای یک و نیم میلیارد نفر است که برای همکاریهای چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شده است. این سازمان در سال ۲۰۰۱ با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه پایه گذاری شد. این سازمان شامل ۹ عضو اصلی و ۳ عضو ناظر است که ایران نیز سالها به عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور داشت که اخیراً به صورت رسمی اعلام شد که ایران عضو این سازمان شده است. در سال ۲۰۰۱ کل تجارت کالایی کشورهای عضو سازمان معادل ۵۲۸ میلیون دلار بوده که در سال ۲۰۱۷ بیش از ۵۳۲ میلیون دلار صادرات و بیش از ۷۶۷ میلیون دلار واردات از جهان داشته است که به ترتیب سهمی ۶.۱۷ درصدی و ۳.۱۵ درصدی از کل صادرات و واردات جهان برآورد میشود.
از نظر تجارت درون گروهی، مجموع ارزش صادرات درون گروهی کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۱۷، در حدود ۳۲۹ میلیارد دلار بوده است. در این رابطه، کشور چین با ۵۲ درصد بالاترین و تاجیکستان با سهم ۱۸ درصد پایینترین سهم را به خود اختصاص دادهاند. همچنین مجموع ارزش واردات درون گروهی کشورهای عضو سازمان در سال مزبور نیز در حدود ۹۶۴ میلیون دلار بوده است. لذا کشورهای چین و تاجیکستان به ترتیب بالاترین (۴۶ درصد) و پایینترین (۰.۴۶) درصد سهم را از این نظر داشتهاند.لازم به ذکر است، در سال مزبور ایران از لحاظ صادرات و واردات درون گروهی سازمان به ترتیب با سهمی در حدود ۵ درصد و ۴.۳ درصد در رتبه چهارم و هفتم قرار داشته است. در این میان بیشترین میزان صادرات ایران به شانگهای در سال مزبور به ترتیب به کشورهای چین، افغانستان، هند و پاکستان (حدود ۹۵ درصد از کل صادرات ایران به سازمان) و بیشترین واردات ایران از کشورهای چین، هند، روسیه (حدود ۹۶ درصد از کل واردات ایران از سازمان) بوده است. ایران با ۱۱ عضو اصلی و ناظر پیمان شانگهای شامل چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، پاکستان، هند، افغانستان و بلاروس، دارای تجارت فرامرزی است که در این میان بیشترین حجم تجارت ایران با چین در سال ۱۳۹۹ به ارزش ۱۵ میلیارد و ۵۱۸ میلیون و هشت هزار و ۴۹۲ دلار است.
در حقیقت چین و روسیه قدرتهای تعیین کننده در سازمان همکاری شانگهای و اصلیترین شرکای تجارت فرامرزی با ایران محسوب میشوند، بنابراین چشمانداز مناسبی از روابط تجاری میان ایران و کشورهای عضو پیمان شانگهای میتوان تصور کرد.
روسیه یکی از اصلی ترین اعضای سازمان شانگهای و همچنین حائز اهمیت برای ایران به حساب میآید. این کشور با جمعیت تقریبی ۱۴۴ میلیون نفر، یکی از کشورهای پرجمعیت اروپا است و یکی از کشورهایی است که در زمینه صادرات کالا از ایران مقصد بسیار خوبی برای بازرگانان ایرانی بوده و از اهمیت خاصی نیز برخوردار است. شرایط آب و هوایی این کشور باعث شده است تا امکان تولید و کشت بسیاری از محصولات کشاورزی را نداشته باشند، این موضوع یک امتیاز مثبت برای صادرات ایران به حساب میآید. در حال حاضر روسیه به عنوان یکی از بزرگترین شرکای تجاری ایران شناخته میشود و سالانه مقادیر قابل توجهی از انواع محصولات به این کشور صادر میشود.
قزاقستان، یکی از اقتصادهای بزرگ آسیای مرکزی را در اختیار دارد. بر اساس آمار در سال ۲۰۱۴، شاخص آزادی اقتصادی قزاقستان در طی ۱۷ سال جهش ۲۲ رتبهای را نشان داده است و به همین دلیل در بین ۲۰ کشور پیشرو در حوزه توسعه آزادی اقتصادی در جهان قرار گرفته است. در تشریح وضعیت اقتصادی قزاقستان به اختصار باید گفت اقتصاد این کشور مبتنی بر صادرات مواد خام (نفت، مواد معدنی و غلات) است. سهم مواد خام در تولید ناخالص داخلی، تجارت خارجی و درآمدهای دولتی این کشور بسیار بالاست. ویژگیهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی قرقیزستان باعث شده تا پتانسیل این بازار برای صادرات برخی اقلام و محصولات ایرانی بسیار بالا باشد.
تاجیکستان یک کشور مسلمان است که اکثر مردم آن به زبان فارسی صحبت میکنند. به همین دلیل ارتباطات و تشابهات فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی زیادی بین ایران و تاجیکستان وجود دارد. روابط تجاری بین این دو کشور از جمله صادرات به تاجیکستان، در گذشته بسیار قوی و پر رنگ بود. تا سال ۲۰۱۵ ایران دومین سرمایهگذار خارجی در این کشور به شمار میرفت. اما به دلیل برخی مسائل سیاسی، در چند سال اخیر، نقش ایران در این کشور کمرنگ شده است.محصولات و کالاهایی که از تاجیکستان به کل جهان صادر میشود شامل مواردی همچون پنبه و منسوجات، انرژی برق، آلومینیوم، میوه و روغن گیاهی میشود. صادرات تاجیکستان به ایران نیز میتواند همین موارد را دربر گیرد. دوشنبه، به عنوان پایتخت تاجیکستان، یک منبع مهم برای تجارت این کشور است. البته که تاجیکستان با عضویت در WTO، صندوق بین المللی پول، سازمان ملل متحد، یونسکو، اکو، جامعه شورای مشترک المنافع، سازمان همکاریهای شانگهای و بانک توسعه آسیا، توانسته جایگاه خود را در سطح جهانی تثبیت کند.
طبق اعلام مرکز تجارت بین الملل، پاکستان سالانه حدود ۶۰ میلیارد دلار واردات از کشورهای جهان دارد. سهم ایران از بازار این همسایه شرقی، کمتر از یک درصد است. بیشترین صادرات ایران به پاکستان همواره در بخش انرژی و شامل صادرات برق و گاز بوده است.
هند از دیگر کشورهای هدف برای صادرات کالاها و محصولات است. این کشور از نظر میزان جمعیت و قومیتهای بسیار زیاد، بعد از چین دومین کشوری است که در تجارت نقش مهمی را ایفا میکند. با توجه به شرایط موجود، امکان افزایش صادرات به هند از سوی ایران وجود دارد و با سرمایهگذاری که کشور هند در چابهار انجام داده، در ترانزیت کالاهای ایران میتواند تأثیرگذار باشد.
جدیدترین آمار منتشرشده از سوی گمرک چین نشان میدهد مبادلات تجاری این کشور با ایران در نیمه نخست سال جاری میلادی با رشد ۲۳ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شده و به ۸ میلیارد و ۲۶۳ میلیون دلار رسیده است.ارزش مبادلات دو کشور در ماههای ژانویه تا ژوئن سال قبل بالغ بر ۶ میلیارد و ۷۲۲ میلیون دلار اعلام شده بود.واردات چین از ایران در ۶ ماهه نخست ۲۰۲۲ با رشد قابل توجه ۳۱ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شده و به ۴ میلیارد و ۸۱ میلیون دلار رسیده است. چین در مدت مشابه سال قبل ۳ میلیارد و ۱۱۶ میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده بود.صادرات چین به ایران در ماههای ژانویه تا ژوئن امسال نیز با رشد ۱۶ درصدی مواجه شده و به ۴ میلیارد و ۱۸۲ میلیون دلار رسیده است. چین در ماههای ژانویه تا ژوئن سال قبل چین ۳ میلیارد و ۶۰۶ میلیون دلار کالا به ایران صادر کرده بود.با توجه به آمار فوق میتوان گفت که تجارت ایران با کشورهای عضو پیمان شانگهای در حد متوسط قرار دارد و باید با تقویت تعامل با کشورهای عضو این سازمان منطقهای، ضمن تأمین نیازهای سیاسی و امنیتی، ظرفیتهای بالقوه تجارت ایران با کشورهای عضو را بیش از پیش فعال ساخت. مهر