در مسئله عفاف و حجاب از نیروی فراجا انتظاری نیست، چرا که این نیرو به وظایف خود در این زمینه عمل کرده و حتی فراتر از آن نیز اقدام کرده است.
در قانون عفاف و حجاب که در سال 1384 در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده است، 26 وزارتخانه،سازمان و نهاد حاکمیتی وظایفی در زمینه عفاف و حجاب دارند که حتی به صورت ریز برای آنها تشریح شده است.
بیشترین تأکید شورای عالی انقلاب فرهنگی هم بر روی کار فرهنگی و ایجابی است نه سلبی. حتی در فقه و شرع اسلامی نیز تقدم بر رفتار ایجابی است و سلبی در خانه آخر قرار دارد.
اما همواره از همان اوایل انقلاب گروه و جریان‌های تندرو در کشور بودند که تنها به رفتار سلبی اعتقاد داشتند و رفتار آنها باعث شد تا بسیاری از مردم از مذهب و دین درو شوند و نسبت به آن حتی موضع داشته باشند.
تا سال 1384 نوع برخوردها با پدیده بی‌حجابی،بد‌حجابی و شل حجابی کم و بیش همان رفتار تند و سلبی بود. پس از مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که از روی آن 18 سال می‌گذرد، بسیاری از دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها در قابل موضوع عفاف و حجاب وظایفی برایشان تعریف شد.
اما در طول این 18 سال آیا کاری تأثیر گذار از این 26 سامزان و نهاد دیده شد؟
تکراری است اما باز هم می گوییم، 26 وزارتخانه، نهاد و سازمان در زمینه ترویج عفاف و حجاب وظیفه دارند اما آیا همه آنها به وظایف خود عمل کرده اند؟
نیروی انتظامی سیبل ماجرا است همواره پیشروتر از دیگر نهادها، وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها عمل کرده است. برخوردهای ایجابی و سلبی ، در کنار موج سواری بدخواهان خارج نشین ایران زمین، نتیجه را به اینجا رسانده که برخی از افراد جامعه از قانون سر باز می‌زنند و مقابل آن می ایستند و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده می شود و اوضاع و حال و هوای فرهنگی و اجتماعی شهرها غیرقابل تحمل می‌شود. اگر تا پیش از این تنها مشکل برخی یک روسری افتاده از سر بود اما اکنون از این فراتر رفته است.
این وضعیت زاییده اتفاقی است که شهریور سال گذشته برای مرحوم مهسا امینی افتاد و پس از آن اغتشاش و آشوب از سوی دشمنان دامن زده شده و اکنون تبدیل به بی‌حجابی کامل برخی شده است.
ناهنجاری‌های اجتماعی در زمینه حجاب و عفاف به اینجا رسیده که مردان و پسران با شلوارک و آستین حلقه‌ای به خیابا‌ن‌ها می آیند و برخی دختران و زنان به غیر از روسری که بر سر ندارند، مانتو نیز بر تنشان نیست و پوشش‌ها نامناسبت‌تر شده است.
آخرین مرحله بر عهده نیروی انتظامی است، هم وظیفه ایجابی دارد و هم سلبی، اما تا زمانی که دیگر نهادها و سازمان ها به وظایف خود در زمینه عفاف و حجاب عمل نکرده‌اند، ورود نیروی انتظامی نه تنها تأثیر مثبت نخواهد داشت بلکه واکنش‌های منفی در پی دارد که تبعات آن زیاد است.یک نمونه از آن سال گذشته اتفاق افتاد.
اکنون نیز شاید برای اقدام به اجرای برنامه‌ها و کارهای فرهنگی دیر باشد، از زمان انقلاب تاکنون دو نسل آمده است و نسل اوایل انقلاب هم سال‌های پایانی خود را سپری می‌کند،برای این نسل و نسل آینده باید برنامه ریزی کرد و آموزش‌های لازم در زمینه عفاف و حجاب را با روش‌های نرم، منطقی، عاقلانه و باور پذیر ارائه داد. اگر مهدهای کودک یا دبستان‌های ما بجای آموزش حرکات موزون و رقص در کنار بازی‌های کودکانه به آموزش‌های دینی و با روش‌های مناسب می‌پرداختند،قطعاً اکثریت جامعه با این آموزه‌ها رشد می‌کردند و چالش‌های اجتماعی و فرهنگی کنونی کشور را دچار خود نمی‌کرد.
اکنون هم با وجودی که در ماه محرم ماه پاسداشت خون اباعبدالله الحسین (ع) هستیم، حرمت این ماه را باید نگه داشت.
آنهایی که شل حجاب هستند و پوشش‌های نامناسب دارند، حرمت نگهدارید.
در قانون عفاف و حجاب که در سال 1384 در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده است، 26 وزارتخانه،سازمان و نهاد حاکمیتی وظایفی در زمینه عفاف و حجاب دارند که حتی به صورت ریز برای آنها تشریح شده است.
بیشترین تأکید شورای عالی انقلاب فرهنگی هم بر روی کار فرهنگی و ایجابی است نه سلبی. حتی در فقه و شرع اسلامی نیز تقدم بر رفتار ایجابی است و سلبی در خانه آخر قرار دارد.
اما همواره از همان اوایل انقلاب گروه و جریان‌های تندرو در کشور بودند که تنها به رفتار سلبی اعتقاد داشتند و رفتار آنها باعث شد تا بسیاری از مردم از مذهب و دین درو شوند و نسبت به آن حتی موضع داشته باشند.
تا سال 1384 نوع برخوردها با پدیده بی‌حجابی،بد‌حجابی و شل حجابی کم و بیش همان رفتار تند و سلبی بود. پس از مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که از روی آن 18 سال می‌گذرد، بسیاری از دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها در قابل موضوع عفاف و حجاب وظایفی برایشان تعریف شد.
اما در طول این 18 سال آیا کاری تأثیر گذار از این 26 سامزان و نهاد دیده شد؟
تکراری است اما باز هم می گوییم، 26 وزارتخانه، نهاد و سازمان در زمینه ترویج عفاف و حجاب وظیفه دارند اما آیا همه آنها به وظایف خود عمل کرده اند؟
نیروی انتظامی سیبل ماجرا است همواره پیشروتر از دیگر نهادها، وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها عمل کرده است. برخوردهای ایجابی و سلبی ، در کنار موج سواری بدخواهان خارج نشین ایران زمین، نتیجه را به اینجا رسانده که برخی از افراد جامعه از قانون سر باز می‌زنند و مقابل آن می ایستند و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده می شود و اوضاع و حال و هوای فرهنگی و اجتماعی شهرها غیرقابل تحمل می‌شود. اگر تا پیش از این تنها مشکل برخی یک روسری افتاده از سر بود اما اکنون از این فراتر رفته است.
این وضعیت زاییده اتفاقی است که شهریور سال گذشته برای مرحوم مهسا امینی افتاد و پس از آن اغتشاش و آشوب از سوی دشمنان دامن زده شده و اکنون تبدیل به بی‌حجابی کامل برخی شده است.
ناهنجاری‌های اجتماعی در زمینه حجاب و عفاف به اینجا رسیده که مردان و پسران با شلوارک و آستین حلقه‌ای به خیابا‌ن‌ها می آیند و برخی دختران و زنان به غیر از روسری که بر سر ندارند، مانتو نیز بر تنشان نیست و پوشش‌ها نامناسبت‌تر شده است.
آخرین مرحله بر عهده نیروی انتظامی است، هم وظیفه ایجابی دارد و هم سلبی، اما تا زمانی که دیگر نهادها و سازمان ها به وظایف خود در زمینه عفاف و حجاب عمل نکرده‌اند، ورود نیروی انتظامی نه تنها تأثیر مثبت نخواهد داشت بلکه واکنش‌های منفی در پی دارد که تبعات آن زیاد است.یک نمونه از آن سال گذشته اتفاق افتاد.
اکنون نیز شاید برای اقدام به اجرای برنامه‌ها و کارهای فرهنگی دیر باشد، از زمان انقلاب تاکنون دو نسل آمده است و نسل اوایل انقلاب هم سال‌های پایانی خود را سپری می‌کند،برای این نسل و نسل آینده باید برنامه ریزی کرد و آموزش‌های لازم در زمینه عفاف و حجاب را با روش‌های نرم، منطقی، عاقلانه و باور پذیر ارائه داد. اگر مهدهای کودک یا دبستان‌های ما بجای آموزش حرکات موزون و رقص در کنار بازی‌های کودکانه به آموزش‌های دینی و با روش‌های مناسب می‌پرداختند،قطعاً اکثریت جامعه با این آموزه‌ها رشد می‌کردند و چالش‌های اجتماعی و فرهنگی کنونی کشور را دچار خود نمی‌کرد.
اکنون هم با وجودی که در ماه محرم ماه پاسداشت خون اباعبدالله الحسین (ع) هستیم، حرمت این ماه را باید نگه داشت.
آنهایی که شل حجاب هستند و پوشش‌های نامناسب دارند، حرمت نگهدارید.
محمد صفری
