فیلم «پروین» جبران خسران معنوی و غفلت سینمای ایران در معرفی مفاخر ارزشمند تاریخ معاصر ایران است که در جشنواره چهل و دوم درخشید . تقابل و تضاد «تفکر و تفنگ» در بستر روایت زندگی مرحومه پروین اعتصامی دستمایه اصلی کارگردان با ریتم حساب شده و متن عمیق و تاثیر گذار است.
رمز ماندگاری هویت ارزشمند ایرانی ، خلق آثاری است که «تماشاگر فیلم بین» امروز را -که کم هم نیستند- از لحاظ جذابیت، هم راضی نگه دارد، هم بیدار کند که مبادا بر اثر غفلت این مفاخر بزرگ اصیل ایران در دامان غیر ایرانیان قرار بگیرد.
نگاه اندیشمندانه ، تحلیلی و سوال برانگیز کارگردان نسبت به زندگی شخصی و جایگاه ادبی یکی از مشاهیر ایران و مهمتر، تعمیق دادن آن به روزگار امروز، نشان از هوشمندی کارگردان از جریانات مختلف فکری، اجتماعی، سیاسی دارد.
فیلم «پروین» در دقایق اولیه، با تعریف کامل قصه و ایجاد فضای باور پذیر شخصیت ها همراه با کشمش‌های درونی شخصیت‌ها، موقعیت‌های جذابی فراهم می‌کند که نشان از تسلط کارگردان بر اجزا درام دارد، بخصوص در سکانس پایانی، با تاکید بر مرگ پروین اعتصامی، منش و اندیشه او را در ذهن ماندگار می‌کند.
لایه های فیلم از جمله توجه به جایگاه تحکیم خانواده و استفاده ابزاری از زن در جامعه - که امروز هم نمود عینی دارد- و دور بودن از نگاه فمینیستی که فلسفه خلقت جنس مونث و همدلی با جنس مذکر را دچار انحراف کرده و طرح برخی جریانات روشنفکرانه که برخلاف ادعا در قبال جنس مونث گارد دارد در قسمت دوم فیلم، یک امتیاز محسوب می‌شود.
رمز ماندگاری هویت ارزشمند ایرانی ، خلق آثاری است که «تماشاگر فیلم بین» امروز را -که کم هم نیستند- از لحاظ جذابیت، هم راضی نگه دارد، هم بیدار کند که مبادا بر اثر غفلت این مفاخر بزرگ اصیل ایران در دامان غیر ایرانیان قرار بگیرد.
نگاه اندیشمندانه ، تحلیلی و سوال برانگیز کارگردان نسبت به زندگی شخصی و جایگاه ادبی یکی از مشاهیر ایران و مهمتر، تعمیق دادن آن به روزگار امروز، نشان از هوشمندی کارگردان از جریانات مختلف فکری، اجتماعی، سیاسی دارد.
فیلم «پروین» در دقایق اولیه، با تعریف کامل قصه و ایجاد فضای باور پذیر شخصیت ها همراه با کشمش‌های درونی شخصیت‌ها، موقعیت‌های جذابی فراهم می‌کند که نشان از تسلط کارگردان بر اجزا درام دارد، بخصوص در سکانس پایانی، با تاکید بر مرگ پروین اعتصامی، منش و اندیشه او را در ذهن ماندگار می‌کند.
لایه های فیلم از جمله توجه به جایگاه تحکیم خانواده و استفاده ابزاری از زن در جامعه - که امروز هم نمود عینی دارد- و دور بودن از نگاه فمینیستی که فلسفه خلقت جنس مونث و همدلی با جنس مذکر را دچار انحراف کرده و طرح برخی جریانات روشنفکرانه که برخلاف ادعا در قبال جنس مونث گارد دارد در قسمت دوم فیلم، یک امتیاز محسوب می‌شود.
محمود گبرلو
