مبارزه با تروريسم امروزه به يکي از ارکان اصلي تحولات جهاني مبدل گرديده که نتيجه آن به حاشيه رفتن مهمترين مسئله جهاني يعني مقابله با رژيم صهيونيستي و آمريکا به عنوان بحران‌سازان و عاملان اصلي ناآرامي در جهان است. آنچه در حوزه مبارزه با تروريسم مطرح مي‌گردد، اقدام عليه اين گروه‌ها در سوريه است. بسياري بر اين عقيده‌اند که تحرکات غرب در طول چهار سال و نيم اخير عليه سوريه زمينه‌ساز تبديل شدن اين کشور به کانون اصلي تروريسم گرديده که با برقراري امنيت در اين سرزمين گامي مهم در مبارزه با تروريسم برداشته خواهد شد. در اين ميان دو ديدگاه در قبال سوريه مشاهده مي‌گردد ديدگاه نخست شامل ائتلاف جمهوري اسلامي ايران، سوريه، عراق، مقاومت لبنان و روسيه و چين و... است و طيف دوم شامل آمريکا و ائتلاف به اصطلاح ۶۰ کشوري آن مي‌باشد.
حال اين سوال ايجاد مي‌گردد که حق با کدام از اين دو طيف بوده و اجراي طرح‌هاي کدام يک از آنان مي‌تواند به برقراري امنيت در سوريه و جهان تاثيرگذار باشد.؟ براي بررسي دقيق اين موضوع بررسي رفتاري ائتلاف آمريکايي مي‌تواند امري قابل توجه باشد. ائتلاف آمريکايي به اصطلاح مبارزه با تروريسم در طول يک سال اخير در حالي شکل گرفته که يک رويکرد در آن مشاهده مي‌شود و آن اقدامات خودسرانه در ايجاد گروه‌هاي شبه‌نظامي و تسليح آنان بدون هماهنگي با دولتهاي مرکزي است. نمود عيني اين امر را در عراق مي‌توان مشاهده کرد.
آمريکا و متحدانش در طول يک سال اخير به بهانه مبارزه با تروريسم گروه‌هاي شبه‌نظامي ايجاد و به تسليح آنان پرداختند. البته طيف‌هايي از گروه‌هاي محلي نيز شامل اين طراحي گرديده‌اند. آنچه حاصل اين رفتار بوده در نهايت سوق يافتن عراق به چند پاره شدن، عدم انسجام در مبارزه با تروريسم و مهمتر از همه رسيدن سلاح‌هاي آمريکا به گروه‌هاي تروريستي بوده است. اسناد نشان مي‌دهد که بسياري از افراد آموزش ديده توسط آمريکايي‌ها به جمع گروه‌هاي تروريستي پيوسته‌اند.
با توجه به اين تجربه مي‌توان گفت که اگر قرار است مبارزه‌اي با تروريسم در سوريه صورت گيرد يک راهکار بيشتر وجود ندارد و آن هماهنگي با نظام سوريه است. اگر قرار است سلاحي به سوريه ارسال گردد و يا گروه‌هايي براي مبارزه با تروريسم ايجاد گردد بايد با هماهنگي با نظام سوريه صورت گرفته باشد نه آنکه به صورت خودسرانه به ايجاد گروه‌هاي به اصطلاح مبارز با تروريسم بپردازند.
نمود موفق اين امر را در ايجاد گروه‌هاي مردمي در عراق مي‌توان مشاهده کرد که تحت محوريت ارتش و دولت عراق تشکيل و دستاوردهاي گسترده‌اي نيز داشته‌اند. اکنون آمريکايي‌ها به جاي ايجاد گروه‌هاي ساختگي شبيه آنچه ائتلاف عربي ميانه‌رو مي‌نامند -که هيچ ضمانتي در باب ماهيت و عملکرد آنان وجود ندارد – بايد به همگرايي با نظام سوريه پرداخته و همه امور از طريق آن پيگيري گردد که مسلما دستاورد بسياري در مبارزه با تروريسم خواهد داشت.
