بازهم نبود نظارت

نظارت در جایگاه‌های بالا با مسئولیت‌های سنگین و حساس، بسیار اهمیت دارد و کوچکترین غفلت از آن باعث می‌شود تا زیان زیادی به کشور وارد شود که جبران آن یا نشدنی است و یا بسیار دشوار است و هزینه بالایی دارد.
مسئولان علاوه بر این که با تزکیه و تهذیب نفس خود باید از بروز تخلفات و مفاسدی که مترتب آنها است جلوگیری کنند بلکه باید خانواده‌ی خود را نیز تحت نظارت دقیق قرار دهند تا آنها نیز خطا نکنند و دست به اشتباه نزنند.
مسئولین همواره با خطر وسوسه روبرو هستند و اعضای خانواده آنها نیز همینطور چرا که تصور می‌کنند می‌توانند از موقعیت مسئولیتی که پدر آنها یا مادرشان دارند بهره ببرند و به واقع سوء استفاده کنند.
چند ماه پیش بود که مسئله پرونده چند آقازاده در قوه قضاییه مطرح شد و با بازداشت آنها پرونده وارد مرحله تازه‌ای شد. دو فرزند معاون اول قوه قضاییه مرتکب تخلف و فساد اقتصادی شدند و در پی کشف آن، بازداشت و پرونده‌ای برای رسیدگی به این مسئله تشکیل شد.
بازتاب زیادی داشت این مسئله که البته طبیعی نیز هست چرا که آقازاده‌های معاون اول قوه قضاییه مرتکب چنین تخلفی شده‌اند که قوه قضاییه از همان ابتدا با دستور ریاست قوه پیگیر ماجرا بوده و بدون وقفه دو فرزند معاون اول قوه بازداشت شدند و پرونده به جد در حال پگیری است. البته که برخورد با چنین پرونده‌‌هایی که مسببین آن آقازاده هستند، اتفاق خوبی است ونشان می‌دهد که نظام اسلامی با هیچ کس تبعیض آمیز برخورد نمی‌کند حتی اگر فرزندان معاون اول قوه قضاییه باشد.
اما نکته مهمی که در این مسئله هست، استعفای دیرهنگام آقای مصدق از جایگاه و مقامی است که دارا بود.
از زمان افشای پرونده فرزندان او که به سال گذشته باز می‌گردد، مدت زمان زیادی گذشته و انتظار می‌رفت که معاون اول قوه زودتر از جایگاه خود استعفا می‌کرد تا جلوی هر گونه شائبه‌ای را که ممکن است در میان افکار عمومی به وجود بیاید بگیرد.
مسئولین همانگونه که ازمردم انتظار دارند مراقب رفتار و کردار خود باشند و درون خانواده از بروز هر گونه انحرافی جلوگیری کنند قاعدتاً خود نسبت به چنین توصیه‌هایی محتاج‌ترند چرا که تبعات تخلف، اشتباه و هر گونه فسادی از سوی یک فرد در جامعه کمتر از اشتباه، تخلف و فساد یک مسئول یا اعضای خانواده اوست.
هر گونه تخطی و تخلف از سوی مسئولان و اعضای خانواده آنها در جامعه باعث می‌شود افکار عمومی اعتماد خود را به ساختار آن سازمان و نهادی که مسئولیت آن با فردی است که اعضای خانواده‌اش تخلف کرده، از بین برود و این اصلاً اتفاق خوبی نیست.
در چنین تخلفاتی، یا نظارت کافی وجود نداشته یا فرد مسئول در جریان تخلفات فرزندانش بوده است که چنین اتفاقی افتاده و باعث شده شائبه‌های زیادی در جامعه شکل بگیرد.
اگر مسئولان با وجودی که بار سنگین مسئولیت را بر عهده دارند،‌نظارت دقیقی بر روی خانواده داشته باشند که آن هم جزئی از مسئولیت‌هایی است که بر عهده دارند،‌یا دیگر شاهد تخلف اعضای خانواده و به زبان ساده آقازاده‌ها نخواهیم بود یا کمتر چنین اتفاقاتی رقم خواهد خورد.
آبروی کشور،‌انقلاب،‌مردم و اسلام بسیار بیشتر و فراتر از آبروی مسئول یا اعضای خانوده او است که مرتکب تخلف و فساد شده است.
زمانی که یک مسئول و اعضای خانواده‌اش به فکر این نبودند که ماه همیشه پشت ابر نمی‌ماند و نگران خود و آبروی خانواه نبودند،‌ چرا نظام نگران آبروی چنین افرادی باشد.
آنچه مهم است، وجود تقوای واقعی در میان همه مسئولان است، تقوایی که با تهذیب نفس و تزکیه باشد، هیچگاه باعث نمی‌شود انسان فریب وسوسه شیطان را بخورد.