تهران شهر آمال و آرزو نیست!؟

تهران، شهری فریبنده وطناز، شهری که «از دور دل می‌برد و از نزدیک زَهره»، تهران شهری که برای خیلی‌ها واردشدن و ماندن در آن آمال و آرزوست! شهری که ظاهرا می‌تواند تسکینی بر دردها وآلام جماعتی باشد، شهری که پایتخت است امااینک یک «اَبرپارکینگ واَبر روستایی» بیش نیست، نه باغی دارد و نه ییلاقاتی. شهری خفه شده در ماسک دود طنازی می‌کند با آپارتمان‌های لانه زنبوریش! شهری که دیگر نه تنها هیچ هویتی ندارد، بلکه هویت‌ستان هم شده است.
از تهران سخن می‌گوییم که روزی شهری بود باهوای پاک و مردمانی بی‌غل وغش!
ولی اینک چه؟!
اینها را نوشتیم تا برسیم به اینکه تبدیل به پایتخت افسرده شده است!!!
#تهران، پایتخت «افسرده‌»ها شد
مصائب زندگی در تهران دیگر فقط «هوای کثیف» و «ابرهزینه‌های زندگی مثل قیمت مسکن و اجاره‌بها» نیست؛  تهرانی‌ها به صورت دست‌جمعی دچار یک «عارضه روحی» شده‌اند، افسردگی.
مرکز مطالعات شهرداری گزارش داده، ۹۹.۷درصد از ساکنان تهران، «سرزنده» نیستند و فقط ۰.۳ درصد آنها به لحاظ «سرزندگی شهری» سطح مطلوبی دارد.
شاخص «سرزندگی» در مناطق پایین شهر، اصلا رضایتبخش نیست و این به معنای «کیفیت زندگی پایین» و «نارضایتی عمومی» آنها است.
این مرکز رابطه افسردگی و افزایش بزهکاری و آسیب‌های اجتماعی در پایتخت را «مستقیم و معنادار» توصیف می‌کند.
حال خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل! این مطالب را معاندین و ضدانقلاب نگفته است و حتی سازمان‌های رسمی و غیررسمی کشور هم نگفته‌اند، بلکه یک مرکز مطالعات علمی که زیرمجموعه شهرداری تهران است این پژوهش وتحقیقات را انجام داده است و به این نتیجه رسیده که تهران شهر افسرده‌هاست!!
ما آنچه شرط بلاغ بودگفتیم، خواه پندگیرید خواه ملال!!