جشنواره مطبوعات پس از 10 سال بار دیگر برگزار شد و با نام جشنواره ملی مطبوعات به خط پایان خود رسید. اما درباره برگزاری این دوره از جشنواره گفتنی‌هایی است که باید گفت. جشنواره مطبوعات، اتفاقی است که همه رسانه‌ها سعی دارند با حضور خود در آن، ظرفیت‌ها، قابلیت ها و توانایی‌های خود را در این جشنواره نشان دهند.
هر یک از رسانه‌ها بضاعت‌هایی دارند، یکی زیاد یکی کم. یک رسانه به جایی وابسته است و دیگری مستقل، یک رسانه به جناح و حزب سیاسی تعلق دارد آن دیگری به جناحی دیگر، هزینه‌هایش تأمین می‌شود و دغدغه‌ای هم از این بابت ندارد.
انتظار می‌رفت پس از 10 سال وقفه در برگزاری جشنواره مطبوعات، این دوره با مدیریت و برنامه ریزی بهتر، دقیق تر و مناسب‌تر برگزار شود. اما اینگونه نشد.
مطبوعات در ایران مظلوم است، رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های مکتوب و در میان آنها روزنامهها با بی مهری از سوی مردم و مسئولان روبرو است.
با این وجود و با همه مشکلات و گرفتاری‌هایی که برای چاپ یک روزنامه، متولیان و دست اندرکاران آن متحمل می‌شوند اما همچنان به کار دشوار و حساس خود ادامه می‌دهند.
بسیاری از رسانه‌های مکتوب، وزارت ارشاد و معاونت مطبوعاتی را نهادی حامی خود می‌پندارند اما همواره در دوره‌های گوناگون در دولت‌ها، نگاه و توجه به برخی رسانه‌ها بیشتر بوده در برخی کمتر و این اتفاق در پرداخت یارانه‌ها و نوع انتخاب برگزیدگان جشنواره‌های مطبوعات دیده شده است.
در همین دوره از جشنواره ملی مطبوعات که برگزار شد و برگزیدگان خود را شناخت، ناعدالتی به وضوح دیده می‌شود.
انتخابی که از میان شرکت کنندگان انجام شده واقعی نیست، برای مثال یک روزنامه در بخش تیتر دو بار برگزیده شده در حالی که می‌توانست یک تیتر از او برگزیده شود و یک فرصت به یک رسانه دیگر داده شود.
یا در بخشی دیگر، یک فرد در چند حوزه شرکت کرده و برگزیده شده در حالی که سوابق رسانه‌ای او زیاد هم نیست.
هیئت داوران چگونه داوری کرده‌اند که به این نتیجه رسیده‌اند یک نفر را در 3 بخش متفاوت برگزیده کنند و دیگران را نبینند؟
انتقاد دیگر، برگزاری جشنواره مطبوعات مکتوب در کنار خبرگزاری‌ها است.
جنس کار خبرگزاری‌ها با روزنامهها بسیار تفاوت دارد و این دو باید به صورت مجزا در جشنواره شرکت داده می شدند.
خبرگزاری‌ها بخشی به نامه سرمقاله ندارند که در این جشنواره یکی از خبرگزاری‌ها در این بخش برگزیده شده است!
تحلیل، یادداشت و مقاله در خبرگزاری‌ها رایج است و منتشر می‌شود اما جایگاه آنها سرمقاله نیست.
اما در این دور از جشنواره فرد شرکت کننده از یک خبرگزاری در بخش سرمقاله هم برگزیده شده است!
ضمن آن که یک فرد در یک رسانه در چند حوزه می تواند اشراف و تبحر داشته باشد که هم در حوزه سیاسی، هم در حوزه فرهنگی هم در حوزه اقتصادی و هم در ... یادداشت، مقاله، مصاحبه، گزارش و ... داشته باشد.
مسئولان و متولیان برگزاری به ویژه داوران جشنواره ملی مطبوعات به نکات مهم جشنواره توجه نکرده‌اند و این شائبه را در میان برخی مطبوعاتچی‌ها ایجاد کرده‌اند که انتخاب‌ها گزینشی، سلیقه‌ای و بدون توجه به مؤلفه‌های لازم برای انتخاب بوده است.
روزنامه در عالم رسانه، مادر مطبوعات است،تا پیش از این که اینترنت و فضای مجازی وجود داشته باشد، روزنامهها و رسانه‌های مکتوب وجود داشت و مطبوعات مدرن از دل روزنامهها و مجلات بیرون آمد و رشد کرد.
اگر قرار است سال اینده هم جشنواره به این شکل برگزار شود و هزینه‌ای سنگین را تقل کند، برگزار نشدنش بهتر از برگزار شدن آن است،در این 10 سال گذتشه که جشنواره برگزار نشد،چه اتفاقی افتاد و یا چه ثلمه‌ای به مطبوعات وارد شد؟!
سری به سایت جشنواره زدیم و دیدیم هنوز آثار در دست داوری است!
هر یک از رسانه‌ها بضاعت‌هایی دارند، یکی زیاد یکی کم. یک رسانه به جایی وابسته است و دیگری مستقل، یک رسانه به جناح و حزب سیاسی تعلق دارد آن دیگری به جناحی دیگر، هزینه‌هایش تأمین می‌شود و دغدغه‌ای هم از این بابت ندارد.
انتظار می‌رفت پس از 10 سال وقفه در برگزاری جشنواره مطبوعات، این دوره با مدیریت و برنامه ریزی بهتر، دقیق تر و مناسب‌تر برگزار شود. اما اینگونه نشد.
مطبوعات در ایران مظلوم است، رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های مکتوب و در میان آنها روزنامهها با بی مهری از سوی مردم و مسئولان روبرو است.
با این وجود و با همه مشکلات و گرفتاری‌هایی که برای چاپ یک روزنامه، متولیان و دست اندرکاران آن متحمل می‌شوند اما همچنان به کار دشوار و حساس خود ادامه می‌دهند.
بسیاری از رسانه‌های مکتوب، وزارت ارشاد و معاونت مطبوعاتی را نهادی حامی خود می‌پندارند اما همواره در دوره‌های گوناگون در دولت‌ها، نگاه و توجه به برخی رسانه‌ها بیشتر بوده در برخی کمتر و این اتفاق در پرداخت یارانه‌ها و نوع انتخاب برگزیدگان جشنواره‌های مطبوعات دیده شده است.
در همین دوره از جشنواره ملی مطبوعات که برگزار شد و برگزیدگان خود را شناخت، ناعدالتی به وضوح دیده می‌شود.
انتخابی که از میان شرکت کنندگان انجام شده واقعی نیست، برای مثال یک روزنامه در بخش تیتر دو بار برگزیده شده در حالی که می‌توانست یک تیتر از او برگزیده شود و یک فرصت به یک رسانه دیگر داده شود.
یا در بخشی دیگر، یک فرد در چند حوزه شرکت کرده و برگزیده شده در حالی که سوابق رسانه‌ای او زیاد هم نیست.
هیئت داوران چگونه داوری کرده‌اند که به این نتیجه رسیده‌اند یک نفر را در 3 بخش متفاوت برگزیده کنند و دیگران را نبینند؟
انتقاد دیگر، برگزاری جشنواره مطبوعات مکتوب در کنار خبرگزاری‌ها است.
جنس کار خبرگزاری‌ها با روزنامهها بسیار تفاوت دارد و این دو باید به صورت مجزا در جشنواره شرکت داده می شدند.
خبرگزاری‌ها بخشی به نامه سرمقاله ندارند که در این جشنواره یکی از خبرگزاری‌ها در این بخش برگزیده شده است!
تحلیل، یادداشت و مقاله در خبرگزاری‌ها رایج است و منتشر می‌شود اما جایگاه آنها سرمقاله نیست.
اما در این دور از جشنواره فرد شرکت کننده از یک خبرگزاری در بخش سرمقاله هم برگزیده شده است!
ضمن آن که یک فرد در یک رسانه در چند حوزه می تواند اشراف و تبحر داشته باشد که هم در حوزه سیاسی، هم در حوزه فرهنگی هم در حوزه اقتصادی و هم در ... یادداشت، مقاله، مصاحبه، گزارش و ... داشته باشد.
مسئولان و متولیان برگزاری به ویژه داوران جشنواره ملی مطبوعات به نکات مهم جشنواره توجه نکرده‌اند و این شائبه را در میان برخی مطبوعاتچی‌ها ایجاد کرده‌اند که انتخاب‌ها گزینشی، سلیقه‌ای و بدون توجه به مؤلفه‌های لازم برای انتخاب بوده است.
روزنامه در عالم رسانه، مادر مطبوعات است،تا پیش از این که اینترنت و فضای مجازی وجود داشته باشد، روزنامهها و رسانه‌های مکتوب وجود داشت و مطبوعات مدرن از دل روزنامهها و مجلات بیرون آمد و رشد کرد.
اگر قرار است سال اینده هم جشنواره به این شکل برگزار شود و هزینه‌ای سنگین را تقل کند، برگزار نشدنش بهتر از برگزار شدن آن است،در این 10 سال گذتشه که جشنواره برگزار نشد،چه اتفاقی افتاد و یا چه ثلمه‌ای به مطبوعات وارد شد؟!
سری به سایت جشنواره زدیم و دیدیم هنوز آثار در دست داوری است!
