هر جامعه‌ای نیاز به قانون و عدالت دارد، بدون این دو مؤلفه مهم و اساسی، هر کشوری دچار مشکلات و ناهنجاری‌های می‌شود و ممکن است بی توجهی به آن، بحران ایجاد کند.
ایران اسلامی که قصد دارد یک حکومت علوی را بر پایه الگوی حکومتی امیر مؤمنان علی (ع) برپا کند، دو مقوله قانون و عدالت بیشترین کاربرد را در کشور باید داشته باشد.
کابرد از آن لحاظ که قوانین در چارچوب عدالت تصویب و اجرا شود و همگان نیز در برابر آن یکسان باشند و تفاوتی بین مردم و مسئولین وجود نداشته باشد.
گم شده هر جامعه‌ای عدالت است و این عدالت از دیدگاه حضرت علی(ع) همواره یک امر مهم بوده است که در جای جای زندگی ایشان می‌توان آن را دید و احساس کرد.
علی یعنی عدالت و عدالت یعنی علی،این دو هیچگاه از هم جدا نبوده‌اند و اگر قرار است که ایران اسلامی خود را با اندکی از آموزه‌های امیر مؤمنان حضرت علی (ع) تطبیق بدهد باید خود را با ترازوی او محک بزند.
هر چند علی شدن و علی وارد حکومت کردن بسیار دشوار است اما می‌توان ذره‌ای از نوع حکومتداری ایشان را در جریان نظام ایران اسلامی پیاده کرد تا قطعاً بسیاری از مشکلات حل شود.
اتفاق بدی که ممکن است در یک جامعه بیفتد این است که قانون تصویب شود، اما رعایت نشود و بدترین آن این است که قانونگذار قانون ﺭا زیر پا بگذارد.
قانون، نظم و انضباط جامعه را تأمین و از هرج و مرج جلوگیری می کند، اگر قانون نباشد نابسامانی ها افزایش می یابد و ناهنجاری ها نیز تبدیل به بحران های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی می شود.
قانون و قانونمداری باید در جامعه نهادینه شود، برای این هدف باید از دوران کودکی و دبستان برای آشنایی کودکان با این مسئله اقدام کرد.
حتی در رسانه ها هم نمی‌توان نمونه هایی درستی یافت که هدف آن، تبلیغ، ترویج و آموزش قانون مداری وجود داشته باشد.
نمونه های زیادی را می‌توان در زمینه قانون گریزی یادآور شد.
آیا در زمینه رانندگی مردم و مسئولان قوانین را به خوبی رعایت می کنند؟
آیا در جامعه قوانینی که برای حجاب است رعایت می‌شود؟
آیا مسئولان قوانینی که برای وظایف و مسئولیت هایشان وضع شده رعایت می کنند؟
آیا با مسئولان متخلف و مفسد مانند تخلفات یک شهروند عادی برخورد می شود؟
آیا عدالت در قوه قضاییه به خوبی رعایت می‌شود؟
آیا در پرداخت حقوق و دستمزد به اقشار گوناگون جامعه عدالت وجود دارد؟
آیا عدالت نسبی نه مطلق در کشور وجود دارد؟
و نمونه‌های دیگر که اگر بخواهیم آنها را مرور کنمی طولانی خواهد شد.
همه آیاها در باره قانون به بحث عدالت باز می‌گردد.
چند جمله از رهبر معظم انقلاب در باره عدالت را بازگو می کنیم.
1-در زمینه عدالت عقبیم.
2-تلاش برای عدالت اجتماعی و پر کردن شکاف طبقاتی، بزرگترین مسؤولیت ماست.
3-ما برای اجرای عدالت آمده‌ایم. قشر محروم مردم، بلندگو و تریبون ندارند؛ اما قشر مرفه و زرمند و زورمند، هم از تریبونها بناحق استفاده می‌کنند؛ هم هرجا بخواهند، در بدنه‌ها اعمال نفوذ می‌کنند و کارشان را پیش می‌برند.
سخنان رهبری نقشه راه مسیر عدالت و قانون است.
قانونمداری بخش زیادی از عدالت را پیاده می کند قانونی که همگان در مقابل آن یکسان باشند.
بسیاری از مشکلات امروز کشور کمرنگ بودن دو وجه مهم و حیاتی جامعه است، این دو بال برای پرواز باید در کنار هم و هماهنگ با هم به کار بیایند تا بتوان مسائل و مشکلات را حل کرد، شاید برای برخی اجرای قانون و عدالت خوشایند نباشد، که البته اینگونه است، بسیاری هم از اقشار مردم و هم از مسئولان از اجرای قانون و عدالت گریزانند و واهمه دارند چرا که آنها را مانعی بر سر اقدامات خطای خود می‌دانند اما اکثریت جامعه تشنه عدالت و قانون هستند تا حق رعایت شود.
ایران اسلامی که قصد دارد یک حکومت علوی را بر پایه الگوی حکومتی امیر مؤمنان علی (ع) برپا کند، دو مقوله قانون و عدالت بیشترین کاربرد را در کشور باید داشته باشد.
کابرد از آن لحاظ که قوانین در چارچوب عدالت تصویب و اجرا شود و همگان نیز در برابر آن یکسان باشند و تفاوتی بین مردم و مسئولین وجود نداشته باشد.
گم شده هر جامعه‌ای عدالت است و این عدالت از دیدگاه حضرت علی(ع) همواره یک امر مهم بوده است که در جای جای زندگی ایشان می‌توان آن را دید و احساس کرد.
علی یعنی عدالت و عدالت یعنی علی،این دو هیچگاه از هم جدا نبوده‌اند و اگر قرار است که ایران اسلامی خود را با اندکی از آموزه‌های امیر مؤمنان حضرت علی (ع) تطبیق بدهد باید خود را با ترازوی او محک بزند.
هر چند علی شدن و علی وارد حکومت کردن بسیار دشوار است اما می‌توان ذره‌ای از نوع حکومتداری ایشان را در جریان نظام ایران اسلامی پیاده کرد تا قطعاً بسیاری از مشکلات حل شود.
اتفاق بدی که ممکن است در یک جامعه بیفتد این است که قانون تصویب شود، اما رعایت نشود و بدترین آن این است که قانونگذار قانون ﺭا زیر پا بگذارد.
قانون، نظم و انضباط جامعه را تأمین و از هرج و مرج جلوگیری می کند، اگر قانون نباشد نابسامانی ها افزایش می یابد و ناهنجاری ها نیز تبدیل به بحران های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی می شود.
قانون و قانونمداری باید در جامعه نهادینه شود، برای این هدف باید از دوران کودکی و دبستان برای آشنایی کودکان با این مسئله اقدام کرد.
حتی در رسانه ها هم نمی‌توان نمونه هایی درستی یافت که هدف آن، تبلیغ، ترویج و آموزش قانون مداری وجود داشته باشد.
نمونه های زیادی را می‌توان در زمینه قانون گریزی یادآور شد.
آیا در زمینه رانندگی مردم و مسئولان قوانین را به خوبی رعایت می کنند؟
آیا در جامعه قوانینی که برای حجاب است رعایت می‌شود؟
آیا مسئولان قوانینی که برای وظایف و مسئولیت هایشان وضع شده رعایت می کنند؟
آیا با مسئولان متخلف و مفسد مانند تخلفات یک شهروند عادی برخورد می شود؟
آیا عدالت در قوه قضاییه به خوبی رعایت می‌شود؟
آیا در پرداخت حقوق و دستمزد به اقشار گوناگون جامعه عدالت وجود دارد؟
آیا عدالت نسبی نه مطلق در کشور وجود دارد؟
و نمونه‌های دیگر که اگر بخواهیم آنها را مرور کنمی طولانی خواهد شد.
همه آیاها در باره قانون به بحث عدالت باز می‌گردد.
چند جمله از رهبر معظم انقلاب در باره عدالت را بازگو می کنیم.
1-در زمینه عدالت عقبیم.
2-تلاش برای عدالت اجتماعی و پر کردن شکاف طبقاتی، بزرگترین مسؤولیت ماست.
3-ما برای اجرای عدالت آمده‌ایم. قشر محروم مردم، بلندگو و تریبون ندارند؛ اما قشر مرفه و زرمند و زورمند، هم از تریبونها بناحق استفاده می‌کنند؛ هم هرجا بخواهند، در بدنه‌ها اعمال نفوذ می‌کنند و کارشان را پیش می‌برند.
سخنان رهبری نقشه راه مسیر عدالت و قانون است.
قانونمداری بخش زیادی از عدالت را پیاده می کند قانونی که همگان در مقابل آن یکسان باشند.
بسیاری از مشکلات امروز کشور کمرنگ بودن دو وجه مهم و حیاتی جامعه است، این دو بال برای پرواز باید در کنار هم و هماهنگ با هم به کار بیایند تا بتوان مسائل و مشکلات را حل کرد، شاید برای برخی اجرای قانون و عدالت خوشایند نباشد، که البته اینگونه است، بسیاری هم از اقشار مردم و هم از مسئولان از اجرای قانون و عدالت گریزانند و واهمه دارند چرا که آنها را مانعی بر سر اقدامات خطای خود می‌دانند اما اکثریت جامعه تشنه عدالت و قانون هستند تا حق رعایت شود.
محمد صفری
